The 40 of Limburg
A group of UM professors, staff, students and relations opened the ’40 of Limburg’ route last Friday, which is a bike route through the hills of Limburg to celebrate the 40th anniversary of Maastricht University. The route is open for everyone so you can explore the hills in Limburg yourself!
Here’s a piece written by sports journalist Robin van der Kloor who shares his experience in the peloton that opened the ’40 of Limburg’ route.
Among Professors (in lycra)
What do you talk about when you find yourself solely among scientists on a bike, for example, during a bike ride through the hills of Limburg in celebration of the UM 40th birthday? Must one talk about the regenerative medicines when you want to start a conversation with a scientist, who is let’s say the Tom Dumoulin of the UM?
A peloton of professors, researchers, students, teachers and doctors, all of whom are riding in lycra. Last Friday, an interesting mix of ‘UM people’ or ‘UM related people’ rode on the small, beautiful roads of South-Limburg. Some of them were business relations, one of them a former governor, who is a member of the MSM board. That’s reasonable, but me? “What is your link with the university?” Uhm, I write articles for a newspaper and for some time education was in my portfolio and now I write on cycling a lot. Is that a valid argument? “Uhm, I don’t think so”.
At a break in Gulpen, a young man entered the inn heavily sweating. He had missed the start at UM Sport due to a tire that blew up and he had to chase our group for over 50k. A sort of hide and seek with the peloton as on every point he was just too late or had already left when we reached it. Luckily, he can push the pedals quite well, he almost made it to professional cycling and he is also a former world top youth darts player, good for him as elsewise he probably wouldn’t have survived his road to unification with our group. We call him ‘the Talent’.
The Scientist meets the Talent, who decided to ride on a fixed gear (he thought it was fun, but I could only think: why?), the conversation didn’t focus on muscle tissue recovery, but on ‘giving it all’, watts, 40-20s and its use. During the evening, the Scientist saw that he had managed to get 4 KOM’s in his age category. Whatever that might be. His Strava profile is impressive by the way. He tends to ride 250k on average a week, a true cycling fanatic.
Impressive was also the former governor, whom I had never seen on a bike, but soon I couldn’t imagine him without one. Entwined on his hybrid bike, attacking on his climb like it was his last. To me, I witnessed a transformation going from politician to a cyclist from the early days. During the ride his posture got rougher, his hair wilder, his chain dryer, and his eyes more red. For a long time he missed the mud to become the true ‘laborer of the road’. He changed that immediately by pulling his front brake too hard to safely land on the grass of the Molenberg. There he lied, our Wim van Est.
Every now and then it seemed to be a chaotic Friday afternoon, with people from all different sport levels brought together on a bike to ride the ’40 of Limburg’, that turned out to be only 14 for us. Due to the organization, the motards, the people of UM Sport, and above all special guest, Hennie Kuiper. Against all laws of physics was the former World Champion of cycling present at several spots in the peloton at the same time. While he was instructing the guys at the front, he was also giving tips to the slower cyclists at the back (hands on the brakes, switch gears before the hills not on it), while also showing his fans how to ride to the front of the bunch by using the motors. A person with a high dosage of self-knowledge and humbleness. A man that can talk about himself for over half an hour without it becoming the ‘Hennie Kuiper Show’.
Also the maker of the route (what a one it became) deserves compliments. His claims that the UM is a place wherein the strong drive the weak to improve is true. Although the American woman gave the impression of quitting after the first hill, also she rolled back to Maastricht 4 hours later together with the group. Partially, because of her Transatlantic perseverance, partially because of the help by students, who by the way had to leave right after the ride as they had a 175k relay run to do. A cohesion like this is rarely found among the average leisure cyclists.
“What are you doing here?”, is a question I got asked again, this time during the pasta meal where I saw the former governor serving himself pasta like he just finished Bordeaux-Paris, which in his perception he probably did. Yet again I did not know how to respond. “But who invited you?” I pointed towards the Communication guy, who despite the sun and 18 degrees was wearing winter gloves all the time, also during the pasta meal. Not really a credible alibi. Until now, although I had an amazing day, it is not clear to me why I was there, maybe to write this?
Origineel, Nederlands
Onder professoren (in lycra)
Waar praat je over als je je tussen louter wetenschappers begeeft op een fiets, bijvoorbeeld tijdens een toertocht door het Heuvelland ter ere van de veertigste verjaardag van de UM? Moet het gaan over regeneratieve medicijnen als je met een onderzoeker, laten we zeggen de Tom Dumoulin van de UM, een gesprek wilt aanknopen?
Een peloton van professoren, onderzoekers, studenten, docenten en artsen. En dat allemaal in lycra. Een bont gezelschap zocht vrijdag de mooie, smalle, soms zelfs onverharde weggetjes op. Enkele zakelijke relaties waren erbij, vooruit. Een oud-gouverneur, die in de Raad van Toezicht van de MSM zit. Moet kunnen. En ik. “En wat is jouw link met de universiteit?” Ehm, ik ben stukjesschrijver bij een krant en had ooit onderwijs in mijn portefeuille en nu wielrennen. Telt dat? “Ehm, nee.”
Bij de pauze in Gulpen kwam een bezwete jongeman de herberg binnengewandeld. Door een klapband miste hij de start bij UM Sport en probeerde vervolgens vijftig kilometer lang onze groep bij te halen, maar op elk punt was hij net te laat. Het scheelt dat hij hard kan fietsen – hij had het bijna tot beroepswielrenner geschopt en is overigens meervoudig Nederlands jeugdkampioen darten, maar dat terzijde –, anders had hij deze tantaluskwelling waarschijnlijk niet overleefd. We noemen hem het Talent.
De Onderzoeker ontdekte het Talent, dat besloot mee te rijden op een fixie (vond ie leuk, maar ik dacht alleen maar: waarom?) en het ging niet over weefselherstel, maar over ‘diep gaan’, wattages, de 40-20’s en het nut ervan. Het Talent concludeerde: het menselijk lichaam kan veel meer aan dan we denken. ‘s Avonds op Strava stelde de Onderzoeker tevreden vast dat hij ‘vier leeftijdskommetjes’ had gepakt. Wat dat ook moge zijn. Zijn Strava-profiel is indrukwekkend, trouwens. Hij rijdt per week minimaal 250 kilometer. De Onderzoeker is een trainingsbeest, in wielerjargon.
Imposant was ook de Oud-gouverneur, die ik nog nooit op een fiets had gezien, maar die ik me al snel niet anders dan fietsend kon voorstellen. Gebeiteld op zijn hybride attaqueerde hij elke meter omhoog alsof het zijn laatste was. Voor mijn ogen zag ik de Oud-gouverneur transformeren van politicus tot coureur van de oude stempel. Gedurende de rit werd zijn houding robuuster, zijn haren wilder, zijn ketting droger, zijn ogen roder. Waar in zijn poging om de eretitel ‘slaaf van de weg’ te bemachtigen het slijk op zijn lijf lange tijd ontbrak, bracht hij daar eigenhandig verandering in door vlak voor het einde iets te rigoureus in zijn voorrem te knijpen en in het gras van de Molenweg te duiken. Verdomd, daar lag Wim van Est.
Bij tijd en wijle leek het een redelijk chaotische vrijdagmiddag, een berg los zand in het Heuvelland. De 40 van Limburg bleken er 14 te zijn, het niveauverschil was aanzienlijk en er reden wat exoten mee van wie je je kunt afvragen wat zij in dat mooie shirt deden. Maar er was voldoende lijm aanwezig: de motards, de mensen van UM Sport en bovenal Hennie Kuiper. Geheel tegen de natuurwetten in was de oud-renner op meerdere plekken aanwezig op hetzelfde moment. Tegelijkertijd kon hij de voorsten mennen, de onwetenden onderwijzen (“handen aan de remmen”, “lichter schakelen voor de helling, niet erop.”) en de wielerfans demonstreren hoe je tussen de motards naar voren rijdt. Bezitter van een zeer plezierige dosis zelfkennis en bescheidenheid. Een man die een half uur over zichzelf kan praten zonder dat het de Hennie Kuiper-show wordt.
Ook de routemaker (fraaie ronde!) verdient een pluim. Zijn bewering ‘bij de UM maken de beteren de zwakkeren sterker’ klopte helemaal. Waar de Amerikaanse al na een helling de indruk wekte te willen afstappen, rolde ook zij vier uur later Maastricht binnen, in de groep. Deels door haar transatlantische onverzettelijkheid, deels door de duwtjes in de rug van studenten die – hoe is het in godsnaam mogelijk – meteen naar Nijmegen doorreisden om een 175 kilometer lange estafetterace te lopen. Zulke cohesie kom ik bij wielertoeristen zelden tegen.
“Wat doe jij hier eigenlijk?”, werd mij opnieuw gevraagd, dit maal bij het avondeten waar de Oud-gouverneur pasta stapelde alsof hij zojuist Bordeaux-Parijs had gereden (had ie ook, dat kon je zo zien). Weer had ik geen passend antwoord klaar. “Maar wie heeft je uitgenodigd dan?” Ik wees naar de Communicatieman, die ondanks de zon en 18 graden de hele rit dikke winterhandschoenen droeg en er ook pasta mee at. Niet bepaald een geloofwaardig alibi. Nu nog, ook al heb ik een zeer plezierige dag beleefd, is mij niet helemaal duidelijk waarom ik daar was. Om dit stukje te schrijven misschien.
About the author
Brian Megens studies Media Culture at Maastricht University. He was a contributor to the Maastricht Students blog from August 2014 to April 2016.
Other blogs:
Also read
-
There are many inevitable things that we have to go through in life from the moment we are born: learning how to eat using a fork, learning to use the toilet, saying ‘thank you’, etc. This sequence of proper societal integration continues until we are adults. We always have to adapt to our...
-
Keir Plaice, a former semi-professional cyclist and 3rd year Bachelor Arts and Culture student, is embarking on a cycling ride of a lifetime. He is riding the route of the original Tour de France of 1903 and documenting his experience in his Le Grand Tour column in the cycling magazine Soigneur...
-
Every year since 2009, fashionistas descend to Maastricht as the city hosts the FASHIONCLASH Festival. It has attracted more than 900 talents from 50 different countries. This year’s 8th edition is bigger and better, involving more than 150 designers and artists from all over the world who will...
