Het A-team voor PhD-kandidaten

In september zijn Agnes en Alex begonnen met ‘support squads’. “We verdelen de nieuwe PhD-kandidaten in groepjes van acht”, legt Agnes uit. “In deze ‘squads’ kunnen de kandidaten elkaar steunen en lief en leed delen. Als PhD-kandidaat loop je tegen de nodige dingen aan: voor de eerste keer publiceren, naar een congres gaan of een moeilijk gesprek voeren met je supervisor. Het is dan heel fijn als je niet zelf het wiel hoeft uit te vinden en je ervaringen kan delen met mensen die in dezelfde fase van het traject zitten. Nu zoeken kandidaten zelf steun, maar dat is vaak binnen een vakgroep waarbij niet iedereen op hetzelfde niveau zit en er ook andere belangen kunnen spelen.” Alex: “Net als bij de sociale activiteiten is het idee achter deze ‘squads’ om het gemeenschapsgevoel onder de NUTRIM PhD-kandidaten te versterken, zeker voor degenen die extern bij een bedrijf hun PhD doen en dus minder contact hebben met de andere kandidaten.”

Wat sprak hen zo aan in deze rol? “Ik vind het heel waardevol om als een soort mentor betrokken te zijn bij de groei en ontwikkeling van nieuwe jonge onderzoekers. Als instituut en als persoon kun je daar trots op zijn”, zegt Agnes. Dat trok ook Alex aan. “Het is mooi om de jongere generatie mee te geven wat wij geleerd hebben in ons eigen traject”, zegt hij. “Onze PhD-kandidaten zijn heel divers en internationaal, dat sprak mij ook erg aan. Wij horen zelf niet meer bij de jonge onderzoekers, maar ook nog niet echt bij de oudere. Ik voel nog wel een connectie met die leeftijdscategorie en kan me nog wel in de belevingswereld van deze groep verplaatsen. Ook is het mooi voor onze eigen ontwikkeling, ik vind het echt leuk om te doen.”

Momenteel kunnen PhD-kandidaten met vragen via de mail bij de coördinatoren terecht. Ook willen ze een laagdrempelig inloopspreekuur op touw zetten. “Op PhD Track wordt ook de voortgang van kandidaten gevolgd”, zegt Alex. “We gaan binnen dat online systeem niet actief op zoek, maar als iemand bijvoorbeeld zelf een onvoldoende geeft aan zijn voortgang of begeleiding, is dat wel een vlaggetje voor ons. Dan sturen we een mailtje: we zagen dat je een slecht cijfer hebt gegeven aan je voortgang, we zijn er voor je, voel je vrij om contact op te nemen als je een gesprek wil en we je kunnen helpen.”

“Idealiter leren we de PhD-kandidaten kennen voordat er problemen zijn”, zegt Agnes. “Daarom proberen we aan de voorkant alvast contact met ze te hebben en actief rond te lopen bij alle evenementen. Als je op gesprek komt met een zwaar probleem en je weet niet wie je tegenover je hebt, dan is dat natuurlijk minder fijn. Ook belangrijk: alles wat kandidaten met ons delen is vertrouwelijk. Sommigen denken misschien ‘maar jullie zijn ook NUTRIM-onderzoekers’, maar wij gaan niet zomaar met je verhaal aan de haal. We praten ook zeker niet met een supervisor, tenzij een kandidaat dat vraagt of toestemming ervoor geeft. Wij zijn er echt voor hen.”

In hun vrije tijd doen zowel Agnes als Alex graag aan sport. “Ik doe aan Muay Thai, een soort Thaise variant van kickboksen. Alleen mag je hier ook ellebogen en knieën bij gebruiken en bij kickboksen niet”, legt Agnes uit. “Verder breng ik graag tijd door met familie en vrienden: lekker koken en eten, spelletjes doen. Ik heb drie jongens thuis en probeer voor wat rust te zorgen met bordspellen en kaarten, maar meestal eindig je toch met voetballen of basketballen”, lacht ze. Alex gaat graag gewichtheffen bij UM Sports. “Dat helpt goed om je hoofd leeg te maken na een werkdag”, zegt hij. “Ook ga ik graag met mijn twee zoons naar buiten om te frisbeeën. Met mijn vriendin ga ik regelmatig uit eten in Maastricht. Reizen vinden we ook leuk: stedentripjes maken en in de zomer met de kinderen een paar weken naar Zuid-Frankrijk of Italië.”

Tekst: Joëlle van Wissen
Beeld: Ruben Beeckman

Vond je dit artikel interessant? Volg ons dan op Instagram en LinkedIn voor meer.