"Met angst en beven …"

Bewegingsstoornissen, zoals de ziekte van Parkinson en de ziekte van Huntington, worden historisch als neurologische aandoeningen gezien. Lange tijd was de diagnose en behandeling van deze aandoeningen dan ook uitsluitend gericht op de motorische symptomen. In de laatste decennia heeft onderzoek aangetoond dat niet-motorische symptomen, zoals depressie, angst, apathie, hallucinaties en cognitieve achteruitgang, niet alleen veel vóórkomen, maar bovendien invloed hebben op de ernst van de bewegingssymptomen en in belangrijke mate de kwaliteit van leven van patiënten bepalen. Om die reden kunnen bewegingsstoornissen, zoals de ziekte van Parkinson, beter als neuropsychiatrische dan als neurologische aandoeningen beschouwd worden, die vragen om een multidimensionele benadering en een multidisciplinair behandelteam. 

In mijn inaugurale rede zal ik het belang van de adequate diagnose en behandeling van psychopathologie bij patiënten met bewegingsstoornissen benadrukken. Ik zal ingaan op de complexe relatie tussen psychiatrische en neurologische symptomen en nieuwe mogelijkheden bespreken om zicht te krijgen op de aard van die interactie, zoals met frequente ‘ecological momentary assessments’ en door het toepassen van ‘machine learning’ technieken om onderzoeksgegevens te analyseren. Het bestuderen van de interactie tussen motorische en niet-motorische symptomen bij bewegingsstoornissen zal niet alleen bijdragen aan onze kennis van deze stoornissen, maar ons ook veel leren over de fascinerende manier waarop onze hersenen werken.

Klik hier voor het volledige onderzoek.

Klik hier voor de live stream.