Over wat hij ging studeren hoefde Trienes niet lang na te denken. “Ik heb eigenlijk geen enkele andere opleiding bekeken,” lacht hij.“

Ik zat op een middelbare school hier in de buurt en ik wist dat ik iets met computers wilde doen. Ik ben in 1996 naar de open dag gegaan en dat voelde goed. Ik had meteen een connectie met een aantal mensen op de opleiding.” Een snelle maar goede keuze, bleek later. “Wiskunde en informatica werden iedere keer vanuit nieuwe invalshoeken behandeld. Het was kleinschalig en je kreeg persoonlijke begeleiding. Je was echt absoluut geen nummer.”

Ook met zijn achttien medestudenten kon hij het goed vinden. Al in zijn eerste jaar startte hij samen met drie andere studenten een bedrijf dat software op maat maakte voor organisaties. “Dat was niet heel erg succesvol, maar het was wel heel leuk en daar heb ik veel van geleerd. En vanwege dit bedrijf werd ik destijds benaderd door mijn wiskundeprofessor, Koos Vrieze. Vrieze was een fervent bridger en was op dat moment actief bij de Nederlandse Bridge Bond. De bond was bezig met het ontwikkelen van een systeem om online bridge te kunnen spelen. We raakten erover in gesprek en besloten al snel dat we dit samen moesten doen. Ik met mijn technische expertise en hij met zijn kennis van bridge.”

Op dat moment stond de Nederlandse overheid op het punt om licenties uit te geven voor online kansspellen. De Janshen-Hahnraths groep, onder andere bekend van de Fair Play casino's, was naarstig op zoek naar bedrijven met expertise op dit gebied. Al snel kwamen ze met Trienes en Vrieze in contact. “Binnen een jaar was ons bedrijf overgenomen en was ik plotseling  aandeelhouder van een online casino.” Zijn studie combineren met het leiding geven aan een team van 8 ontwikkelaars bleek een flinke uitdaging. Toch lukte het hem om in 2002 zijn diploma te halen.

Toen in  2006 de vergunning om een online casino te mogen exploiteren nog niet rond was besloot Trienes om uit het bedrijf te stappen. Na 6 jaar in de entertainmentindustrie wilde hij zijn horizon verbreden, maar hij wilde wel iets met games blijven doen. “Ik had ondertussen meer dan honderd spellen van begin tot eind ontwikkeld.” Zo kwam hij in de wereld van serious gaming terecht.

In de serious games die bij Goal043 worden ontwikkeld zit veel variatie, legt Trienes uit. Hij wijst op een aantal posters aan de muur. “Dit zijn bijvoorbeeld competitieve sales trainingen voor Vodafone en voor Heineken. En dat is een veiligheidsgame waarmee bouwbedrijven en studenten van bouwopleidingen situaties kunnen oefenen die in het echt lastig te simuleren zijn,” Hij pakt een leeg doosje dat op tafel ligt. “Hier zit normaal gesproken een polstracker in. Het hoort bij een mobiel spelletje dat kinderen aanmoedigt om meer te bewegen. En we hebben bijvoorbeeld ook een dementie-game ontwikkeld. Dat is een spel dat mantelzorgers van dementerende mensen helpt om te gaan met moeilijke situaties.”

In zijn huidige functie is Trienes de verbinding tussen de ontwerpers en de klant. “Ik ga naar klanten en probeer uit te zoeken wat hun vraag is. Vervolgens zorg ik dat het team dat hier zit genoeg informatie en inspiratie heeft om de oplossing te vinden.” Hij haalt veel voldoening uit dit werk. “Met name op de dementiegame krijgen we veel positieve reacties. Er was laatst iemand die ons vertelde 'Had ik het maar een jaar eerder gehad. Mijn moeder is vorig jaar overleden aan dementie. Ik herken zo veel situaties waarvan ik toen niet wist hoe ik moest reageren.' Daar doe je het voor.”

Jeroen Trienes (1977) studeerde van 1997 tot 2002 Kennistechnologie aan de Universiteit Maastricht. Hij is sinds 2006 Creative Director bij Goal043, een Maastrichts bedrijf dat zich bezighoudt met de ontwikkeling van serious games.

Tekst: Britta Wielaard
Fotografie: Arjen Schmitz