In het kader van de naamgeving van de FdR onderwijsruimtes vertellen we in een serie blogs over de achtergrond van de gekozen personen en arresten. Het zijn verhalen over inspirerende personen die iets hebben achtergelaten en een fundament hebben gebouwd. Op deze manier willen we de namen meer tot leven laten komen zodat we kunnen uitstralen dat ons gebouw een juridische faculteit huisvest. Niet iedereen kent immers alle ins en outs over deze personen en arresten. Wat maakt hen zo bijzonder? Verschillende collega’s zullen in de komende maanden vertellen over deze personen en arresten.
In deze eerste bijdrage: Johanna Hudig.

De ‘anderhalvemetersamenleving’ is inmiddels flink op weg om onze nieuwe realiteit te worden. Waar de meesten van ons - zij het met tegenzin - enigszins gewend raken aan de coronamaatregelen, gaat ook het normale leven zoveel mogelijk verder. Zo ook de Nederlandse strafrechtspraak: met videoverbinding en al worden zo goed en zo kwaad als het gaat de (zeer) urgente zaken behandeld. Een hoge prioriteit wordt daarbij gegeven aan ‘corona-misdrijven’, die met een lik-op-stukbeleid aangepakt worden. Zo kan een ‘coronahoester’ voor de strafrechter gebracht worden wegens een bedreiging met zware mishandeling, wat qua ernst gelijkgesteld wordt met een bedreiging door het tonen van een mes.

Coen Brummer en Daniël Boomsma bepleitten in hun bijdrage voor het MI een kiesstelsel waarin de band tussen kiezer en gekozenen sterker wordt. Op zich is versterking van die band een lovenswaardig streven. Vraag is echter of alle consequenties wel goed in ogenschouw zijn genomen.

De uitspraak van 5 mei van het Duitse constitutionele Hof (Bundesverfassungsgericht: BVerfG) over de ontoelaatbaarheid van een opkoopprogramma (Public Sector Purchase Programme - PSPP) van de Europese Centrale Bank (ECB) zet de pennen in beweging.

Het Duitse Constitutionele Hof (Bundesverfassungsgericht; BVG) heeft gisteren voor het eerst een Europese handeling ultra vires (buiten de bevoegdheid) verklaard. De uitspraak is hier te vinden (en hier in het Engels). De uitspraak gaat over het Public Sector Purchases Program (PSPP) van de Europese Centrale Bank (ECB) uit 2015. Het oordeel van het BVG komt nadat in 2018 het Europese Hof van Justitie (HvJ) hetzelfde programma juist legaal had bevonden.

Als op enig moment de coronacrisis achter ons ligt, zal ongetwijfeld de vraag naar een onderzoek opkomen. Daarbij gaat om de aanpak van de crisis, maar ook over het functioneren van de democratie in brede zin. Het staatsnoodrecht kan altijd worden ingeroepen, maar echte 'Noodwetten democratie' ontbreken grotendeels. Wat bijvoorbeeld als een dergelijke crisis uitbreekt in de maanden voor verkiezingen?

De maatregelen die de Europese Centrale Bank (ECB) de afgelopen weken genomen heeft om de economische gevolgen van The Great Lockdown te verzachten hebben het vraagstuk van democratische legitimatie van de ECB wederom naar voren gebracht. Wie zijn die bestuurders van de ECB die zulke ingrijpende maatregelen nemen over de Europese economie, en uiteindelijk over Europese integratie, en wat legitimeert hun macht?

Als we gemakshalve de moderne democratie laten beginnen aan het begin van de twintigste eeuw met het algemeen kiesrecht, dan zien we dat er in de afgelopen honderd jaar een enorme ontwikkeling is doorgemaakt. Aanvankelijk werd gedebatteerd en gedemonstreerd en kennisgenomen van de politiek en werden er campagnes gevoerd via de geschreven pers, via toespraken op straat, via cartoons en via de verzuilde structuren en organisaties.

Op 17 maart 2020, 296 dagen na de verkiezingen van 26 mei 2019, kreeg België een nieuwe volwaardige regering, hoewel het een minderheidsregering betrof. Dat het record van 541 dagen uit 2010-2011 niet gebroken werd, was te danken aan de coronacrisis die verschillende partijen deed inzien dat een daadkrachtige regering noodzakelijk was om de crisis het hoofd te bieden. In deze bijdrage wordt uiteengezet hoe één en ander zo ver is kunnen komen en hoe het gegeven dat de regering Wilmès II een minderheidsregering is, niet in de weg staat aan een slagvaardig optreden in de crisis.

Tijdens het Paasweekend was er onduidelijkheid over wat de regels nu eigenlijk zijn aan de Duits-Nederlandse grens. Wat mag eigenlijk nog wel als het gaat om reizen vanuit Nederland naar Duitsland en vice versa? Zowel de regering in Noordrijn-Westfalen (NRW) als in Nederland hebben aanbevelingen gecommuniceerd om met Pasen het land niet binnen te komen. Beste toeristen: blijf weg! Dat klonk als een goed advies. Of was het een verbod? Dat maakt namelijk nogal verschil. Maar uit de communicatie van de beide overheden werd niet duidelijk welke van de twee, advies of verbod, precies bedoeld werd.