Ontwikkeling van SP, EF en Zelfregulatie

In deze studie onderzochten we de ontwikkeling van tijdsperceptie bij kinderen van 6-12 jaar. Tijdsperceptie gaat over de manier waarop mensen tijd waarnemen. Bijv. hoe lang duurt het om naar de markt te fietsen of een boek te lezen. Om dit te meten, maakten kinderen twee computertaken. Bij de eerste computertaak kregen kinderen de opdracht naar een aapje op het scherm te kijken. Het aapje bleef een variabel aantal seconden op het scherm (3 sec, 6 sec, 9 sec en 12 sec). Vervolgens moesten de kinderen deze duur nabootsen (reproduceren) door te drukken op de spatiebalk. Voor deze taak werd de nauwkeurigheid van de reproducties geanalyseerd. In de tweede taak, een discriminatietaak, verschenen steeds kort na elkaar twee foto’s voor een aantal milliseconden (ms) op een scherm en moesten de kinderen beslissen welke foto het langste zichtbaar was op het scherm. Het ging hier over verschillen van maximaal 250 ms (dus heel kort). Voor deze taak werd gekeken naar de nauwkeurigheid van hun beslissing, maar ook naar welk verschil in tijdsduur voor de kinderen nog detecteerbaar was. Uit de resultaten van dit onderzoek concluderen we dat tijdsperceptie ontwikkelt gedurende de lagere schoolleeftijd. Jongere kinderen presteerden slechter dan oudere kinderen, zowel op de reproductietaak als op de discriminatietaak. Niet alleen waren oudere kinderen nauwkeuriger op beide tijdstaken, maar zij konden op de discriminatietaak ook kleinere tijdverschillen waarnemen dan jongere kinderen. Er bleek echter geen verschil te zijn tussen jongens en meisjes op beide taken, terwijl we op basis van eerder gedaan hersenonderzoek vooraf gedacht hadden dat jongens het op de reproductietaak beter zouden doen. Een mogelijke verklaring is dat jongens en meisjes niet verschillen qua prestaties op de tijdstaken, maar dat zij de taken op een andere manier oplossen. Dit zal in toekomstig onderzoek verder bekeken moeten worden.

In deze studie onderzochten we de ontwikkeling van leesvaardigheid bij kinderen van 6-12 jaar en bij volwassenen. Er is onderzocht of het visueel veranderen van de letters het lezen van woorden en niet-bestaande, onzinwoorden beïnvloedt en of deze visuele verandering dezelfde effecten heeft op personen van verschillende leeftijden. Bij iedereen werden een aantal verschillende leestaken afgenomen, waaronder: (1) een leestaak waarbij ze gevraagd werden bestaande woorden te lezen, (2) een leestaak waarbij ze onzinwoorden lazen en (3) een leestaak waarbij deelnemers woorden moesten lezen (gelijk aan taak 1 en 2) die gespiegeld werden getoond. Uit dit onderzoek is gebleken dat leeftijd een effect heeft op de leesvaardigheden van individuen met betrekking tot de vier leestaken. Hoe ouder de kinderen, hoe sneller ze lazen. Het lezen van zowel bestaande als onzinwoorden bleek zich parallel te ontwikkelen, waarbij de prestaties verbeterden met de leeftijd en zich ontwikkelden tot aan de volwassenheid. Voor de gespiegelde leestaak leek er een plafondeffect te ontstaan rond groep 8/zesde leerjaar (kinderen tussen ca. 11 en 12 jaar oud), waarbij kinderen na groep 8/zesde leerjaar zich niet meer lijken te ontwikkelen in het lezen van gespiegelde woorden en niet meer verschilden van de volwassenen.