Een duurzame wereldreis als sabbatical
Carolin Muschalik en Lukas Figge-Muschalik leerden elkaar in 2014 kennen in Maastricht. Lukas was in de eindfase van zijn PhD, Carolin van haar master. Ze werden een stel en precies een jaar geleden vertrokken ze voor onbepaalde tijd op wereldreis. Uit nieuwsgierigheid en voor de lol, maar ook om zelf een steentje bij te dragen aan een duurzamere wereld. De datum voor terugkeer staat nog niet vast en zelfs de route is niet uitgestippeld. “Going with the flow, going with the slow. We zien wel waar we uitkomen.”
De foto’s en filmpjes op hun Instagram (@green.kangaroos) zijn jaloersmakend. Zwemmen met schildpadden in een kristalheldere zee in Belize, paardrijden in Mexico, tochten door de verbluffende natuur in Costa Rica en Guatemala, surfen langs de kust van Nicaragua. De liefde spat van het scherm.
“Ja, we hebben het goed samen”, beaamt Carolin Muschalik via een WhatsApp-verbinding vanuit Popoyo in Nicaragua waar het stel half maart neerstreek. “We zijn precies een jaar onderweg nu. Natuurlijk was het de eerste maanden even zoeken, een ritme vinden. Een hostelkamer met z’n tweeën is toch weer wat anders dan een ruim appartement in Maastricht, met ieder een baan en sociaal leven. En er was de drang om alles te zien, te beleven. We móesten naar Zuid-Amerika, Australië, Zuidoost-Azië. We legden ons zelf druk op. Dat hebben we losgelaten. We willen niet meer rennen, maar opgaan in het leven. Omgaan met de mensen en de natuur, leren en vooral ook onze handen uit de mouwen steken. Dat lukt prima, het gevoel van vrijheid is geweldig. Dan maar niet naar Nieuw-Zeeland of China.”
Kwetsbare natuur
Precies, valt Lukas Figge in. “Geen houding van de welgestelde westerlingen die cultuur komen snuiven. Al zijn we uiteraard wel twee Europeanen die het zich kunnen permitteren om op wereldreis te gaan. Met een leuk budget dat we opgebouwd hebben tijdens corona. Maar tegelijk zoeken we tijdens onze reis de verbinding met de natuur, cultuur en duurzaamheid. We werken, hier bijvoorbeeld in Popoya in een hostel. Met oog voor de schoonheid én kwetsbaarheid van de natuur. We moeten zuinig zijn op onze aarde en dat proberen we ook uit te dragen via onze reisverslagen op de socials. We doen samen één shift van acht uur in het hostel. De rest van de tijd besteden we aan surfen, duiken, yoga, beter Spaans leren, contact maken. Going with the flow, with the slow. Heerlijk.”
Master Maastricht
Lukas is 36, Carolin 35. Geen gebruikelijke leeftijden voor een wereldreis. “Waarschijnlijk niet”, zegt Carolin. “Veel mensen nemen een tussenjaar of gaan reizen voordat ze aan een carrière beginnen. Of als ze gepensioneerd zijn. Ik had al járen het plan om te reizen, maar het kwam er niet van. Na een bachelor en master aan de universiteit van Essen, mijn geboorteplaats, kreeg ik de kans om in Maastricht een master Gezondheid en Sociale Psychologie te doen. Een lot uit de loterij. Ik had zoveel goeds gehoord over het probleemgestuurde leren, het samenwerken, de korte en minder formele lijnen met docenten en profs. Dat wilde ik niet laten schieten voor een tussenjaar. Gelukkig, want Universiteit Maastricht voldeed aan alle verwachtingen. Ik heb genoten. En tja, toen kreeg ik aansluitend ook nog een promotieplek, weer een lot uit de loterij. En daarna was corona de spelbreker.”
Carolin Muschalik haalde haar bachelor en master aan de Universiteit Essen in Applied Cognitive Science. Aan de UM slaagde ze cum laude voor de master Health and Social Psychology. In haar promotietraject in Maastricht draaide het om het onbewust beïnvloeden van menselijk gedrag.
Lukas Figge-Muschalik studeerde Internationale Economie aan de UM, gevolgd door een master Public Policy en een promotietraject in Sustainability Science. Lukas werkte vier jaar als docent aan de School of Business and Economics van de UM.
Corona
En er was de relatie met Lukas, in 2007 in Maastricht neergestreken voor een bachelor Internationale Economie, gevolgd door een master én een promotieplek bij het huidige Maastricht Sustainability Institute. Waarna hij aan de slag ging als docent bij SBE. “We hebben elkaar leren kennen tijdens een workshop veganistisch koken. We raakten in gesprek en de vonk sloeg al snel over.”
Langzaam rijpte het idee om een wereldreis te maken met het accent op duurzaamheid. “Vooral bij Carolin”, erkent Thomas. “Ik heb altijd gezegd “ik ga met je mee”. In 2019 zijn we getrouwd na een paar jaar samenwonen en lagen de reisplannen zo’n beetje klaar. Corona gooide roet in het eten, maar we hadden wel beiden werk. Carolin bij het Duitse RIVM, ik als docent bij SBE. Daardoor konden we sparen. Begin vorig jaar hebben we de knoop doorgehakt. We hebben een plan gemaakt, de huur van ons appartement opgezegd en in maart zijn we vertrokken.”
Best een moedige beslissing, zo aan het begin van een carrière. “Nou”, zegt Lukas, “als docent had ik geen vaste aanstelling. Bovendien wist en weet ik eigenlijk niet wat ik precies wil. Ik heb een brede opleiding, economisch georiënteerd. Die kennis en de leservaring zou ik graag inzetten als consultant of ondernemer. Of als organisator van natuurreizen.”
Praktijkervaring
Carolin heeft evenmin een vastomlijnd plan. “Tijdens deze reis hebben we al enkele hele mooie praktijkervaringen opgedaan. Gewerkt in een opvang voor schildpadden bijvoorbeeld en voor een opvang voor paarden. Bij een biologische boerderij, een duurzaam onderzoekscentrum, een organisatie die stranden schoonmaakt. Volgende halte is Colombia. En later? Ik zie mezelf wel als therapeut die mensen helpt met de inzet van dieren. Wanneer? We weten het niet. Als het geld op is. Lukas verdient nog wat met de digitale begeleiding van SBE-studenten. We zullen zeker terugkeren naar Europa, waarschijnlijk naar Duitsland. Met dank aan Maastricht waar de basis is gelegd voor dit prachtige avontuur.” Lukas: “Misschien wordt het wél Maastricht, wie weet.”
Tekst: Jos Cortenraad
Fotografie: Carolin Muschalik and Lukas Figge-Muschalik
- in Featured