"Tackling the Illicit Trafficking of Cultural Property Through Private Law Means"

Het Verdrag van UNIDROIT inzake gestolen of onrechtmatig uitgevoerde cultuurgoederen van 1995 is tot nu toe een twistpunt geweest tussen staten, belanghebbenden in de kunstmarkt en academici. Hoewel sommigen het Verdrag bekritiseren en zien als een voornamelijk theoretisch instrument met weinig praktische relevantie, wordt het door anderen juist geprezen als een belangrijk hulpmiddel voor het tegengaan van de illegale handel in cultuurgoederen. Dit onderzoek heeft als doel om deze discussie te verhelderen. We tonen aan dat Hoofdstuk II van het Verdrag, ondanks de complexiteit, geschikt is om diefstal van cultuurgoederen en archeologische vondsten tegen te gaan. Op basis van deze bevindingen doen we een aantal aanbevelingen waarmee een hogere participatiegraad kan worden behaald.