Een luisterend oor

Flore Joskin is als communicatiemanager vanuit de vakgroep Psychologie en Neuropsychologie, (FHML) verbonden aan @ease, een landelijke stichting die niemand in dienst heeft, maar samenwerkt met professionals die door andere lokale zorg- en welzijnsorganisaties beschikbaar worden gesteld voor @ease. “De gesprekken met de jongeren die bij ons binnenlopen voor een luisterend oor worden gedaan door jonge vrijwilligers,” vertelt Joskin, “zo maken we het heel laagdrempelig. Dat zijn in Limburg studenten van de UM, vaak FPN of FHML, of van Zuyd Hogeschool. Maar ook veel jongeren die zelf een en ander hebben meegemaakt, willen bij ons vrijwilliger zijn en iets betekenen voor anderen. Er is altijd een team van professionele hulpverleners op de achtergrond aanwezig, dus de jonge vrijwilligers kunnen altijd bij iemand terecht als ze even vastlopen met een vraag. Voor de jongeren die langskomen, betekent dit dat we in ons team snel kunnen meedenken waar iemand terecht kan voor meer hulp buiten @ease.”

Veilig

De kracht van @ease is dat het anoniem is, dat je als jongere veilig bent en dat niets wordt verteld aan ouders of wie dan ook. Merken de mensen van @ease dat iemand professionele hulp nodig heeft die zij niet kunnen bieden, dan proberen ze de jongere ervan te overtuigen naar de huisarts te gaan, contact op te nemen met een docent, of bijvoorbeeld een organisatie als Veilig Thuis. Het is aan jongeren zelf die beslissing te nemen. Mocht zich een acute gevaarlijke situatie voordoen, dan kunnen ze de crisisdienst inschakelen.  Joskin: “Het ligt aan de vraag van de jongere hoe de ondersteuning verloopt. Is het iemand die zijn probleem wil ventileren, dan mag diegene zo vaak terugkomen als hij of zij nodig vindt. Jongeren denken vaak dat hun probleem niet serieus genoeg is of ‘ik los het zelf wel op’. Maar de kans bestaat dat ze ongewild verder wegzakken. Daarom, voel je je niet OK, schaam je dan niet om de stap te zetten en er met iemand over te praten. Je bent niet alleen.”