In Memoriam Lou Maas
Afgelopen zondag is onverwacht overleden Lou Maas, onderzoeksmedewerker bij de vakgroep Farmacologie en Toxicologie van de Faculteit Health Medicine and Life Sciences, in de leeftijd van 57 jaar.
Lou Maas volgde van 1985 tot 1989 de hogere laboratorium opleiding (HLO) aan de Hogeschool Zuyd in Sittard. Na kort bij DSM gewerkt te hebben moest Lou in 1990 in militaire dienst, en besloot hij zijn vervangende dienstplicht aan de Universiteit Maastricht in te vullen, als onderzoeksassistent bij de capaciteitsgroep Humane Biologie. Aansluitend hierop kreeg hij, in 1992, een aanstelling in deze functie bij de capaciteitsgroep Gezondheidsrisico Analyse en Toxicologie, en sinds 2010 werkte Lou als onderzoeksmedewerker bij de vakgroep Farmacologie en Toxicologie.
Lou Maas was de spil binnen het laboratorium van de afdeling, de drijvende kracht achter meerdere onderzoek-technologieën en van vele analytische markten thuis. Een vraagbaak voor medewerkers en studenten, met een groot verantwoordelijkheidsgevoel en gezag bij zijn mede-labgebruikers. Menig nieuwe medewerker en stagiaire zijn door Lou ingewijd in de regels der kunst van op het lab werken. Zijn bijdragen aan het onderzoek van promovendi waren van cruciaal belang voor voltooiing van proefschriften en hij was trots om zijn naam als medeauteur op menig wetenschappelijk artikel te zien.
Naast zijn coördinerende taken op de afdeling, werkte hij graag op het lab met zijn handen, om proeven te doen, snel en met precisie, grappen makend als het zo uitkwam, veelal met muziek aan. Muziek was een van zijn passies en hij wist alles van rock, soul, pop en indie, en bezocht menig concert van oude en nieuwe bands. In muziek-quizzen was hij goed en daar deed hij graag aan mee. Daarnaast trad hij ook regelmatig op als dj in Café de Pieter in Maastricht. Maar bovenal was Lou een atleet. Tot ver in zijn veertigste was Lou met zijn ranke gestalte een competitief hardloper. Hij behoorde langdurig tot de Limburgse top, won menige regionale wedstrijd en heeft een marathontijd onder de 2,5 uur op zijn naam staan. Daar was hij trots op. De afgelopen jaren kon hij die sportieve wedstrijdspanning herbeleven, maar nu als trouwe supporter van zijn zoon Guy. Om de blessures van het lopen te vermijden is Lou zich later gaan toeleggen op wielrennen, en ja, ook hiervoor gold het adagium dat langzaamaan fietsen niet in zijn vocabulaire bestond.
Lieve Lou, we zullen jou en je charme, eigenwijsheid, humor en kritische blik heel erg gaan missen. Wij wensen Astrid en Guy, en overige naasten, veel sterkte toe bij de moeilijke opgave om het verlies te accepteren, en alle kracht bij het verwerken van dit verdriet.
