Van de (Eu)regio, voor de (Eu)regio

Westermanns wondere (Limburgse) wereld

In de Heggenstraat in Maastricht runt alumna Natalia Westermann haar kleurrijke winkel ‘Dotnsquare’. Hier komen polkadots, pragmatiek, duurzaam sociaal ondernemen en liefde voor Limburg samen.

Aan het plafond schittert een discobal. Retro popmuziek klinkt zachtjes door de speakers. De ruimte is helemaal gevuld met vintage kleding en opvallende cadeauartikelen zoals koffiemokken met een vulva, gestippelde sokken met pizzaprint en oorbellen in de vorm van een hart. Achter de toonbank staat Natalia Westermann, gekleed in een wijde broek en een bont bandshirt. ‘‘Ik begrijp het helemaal als mensen hier overprikkeld raken,’’ grapt ze. ‘‘Maar dit is nu eenmaal mijn stijl. Dotnsquare weerspiegelt mijn chaotische brein.’’

Een pakketbezorger die op het raam tikt onderbreekt haar verhaal. ‘‘De winkel is ook een plek waar klanten pakketjes kunnen ophalen en verzenden. Het pakketpunt wordt gerund door jongeren uit Limburg met een afstand tot de arbeidsmarkt. Het is een samenwerking met de sociale organisatie Athos,’’ aldus Westermann. Dotnsquare zelf heeft echter bewust geen webshop en is alleen een fysieke winkel. ‘‘De pasvorm en maten van vintage kleren wisselen sterk, dus is het prettig als klanten gelijk kunnen passen. Maar bovenal vind ik het fijn om persoonlijk contact te hebben met mensen. Het motto van mijn winkel is niet voor niets: het stimuleren van sociaal en lokaal.’’

Op de tweede plaats

Ze groeide op in Groningen, in een sociaal-progressief gezin. ‘‘Mijn ouders kleedden me vaak in tweedehands outfits, dit was bij ons thuis normaal.’’ Ze is veel bezig met sport en eet al jong vegetarisch. Haar interesses in gezondheid, voeding en duurzaamheid zorgen dat ze uiteindelijk in het verre Maastricht terechtkomt, voor de masters Healthcare Policy, Innovation and Management en Sustainability Science, Policy and Society. Ze voelt zich er snel thuis, mede door de goede begeleiding vanuit haar studies. Maar ze is dan al zo gegrepen door het ondernemerschap, dat studeren soms op de tweede plaats komt. Westermann: ‘‘In Maastricht werd ik lid van de duurzame studentenorganisatie Enactus. Samen met een team produceerde ik onder andere notitieboekjes van gerecycled papier. En eerder was ik al gestart met de organisatie van tweedehands kledingruils.’’ 

Spijkerbroeken

Het zijn een partij vintage spijkerbroeken die haar uiteindelijk aanzetten om van haar nevenactiviteiten haar beroep te maken. ‘‘Ik kocht de spijkerbroeken bij een groothandel en besloot voor eigen winst te gaan. Dat lukte en zo kwam ik op allerlei nieuwe ideeën.’’ Zo verkoopt Westermann kleding via een eigen groep op Facebook die op een gegeven moment duizenden leden heeft, doet ze aan personal shopping in haar piepkleine woonkamer en opent ze diverse shop-in-shops en pop-upwinkels in Maastricht. Een eigen winkel lonkt en in 2021 besluit ze er, ondanks de coronacrisis, voor te gaan. ‘‘Ik zag mezelf niet werken in een lab of op kantoor. Ik ben een doener, wil graag leren door ervaren. Ondernemen past daar goed bij.’’


Consumptiemaatschappij

Ze vindt zichzelf door haar pragmatische houding ‘‘geen typische academicus’’. Toch is Westermann dankbaar voor de inzichten die ze heeft opgedaan aan de universiteit. Ze draagt haar alma mater in Maastricht een warm hart toe; niet voor niets zijn veel cadeauartikelen in haar winkel gemaakt door lokale, vrouwelijke makers en dan vooral huidige studenten en mede-alumni. ‘‘Ik heb aan de UM veel geleerd over hoe je goed samenwerkt en mensen kunt aanzetten tot verbinding en verandering op het gebied van duurzaamheid. Dat doen we vooral door ze te stimuleren om op hun eigen manier stappen te zetten voor een beter klimaat. Bijvoorbeeld door minder nieuwe spullen te consumeren.’’

Discobal Natalia

Ze realiseert zich dat ze met haar winkel ook bijdraagt aan de consumptiemaatschappij. ‘‘Maar tweedehands kleding is wel nog altijd beter voor het klimaat dan kleren die nieuw worden geproduceerd,’’ aldus Westermann. ‘‘Het is mijn missie om zo veel mogelijk mensen vaker voor tweedehands mode te laten kiezen. Ik selecteer alle items in mijn winkel zelf, waardoor ik enkel kwalitatief goede stukken verkoop die lang meegaan. Bijna alle kleren in mijn winkel zijn vintage en daarmee 20 tot 30 jaar of ouder. Dat maakt Dotnsquare anders dan veel kringloopwinkels of tweedehandszaken.’’


Maastrichtenaren

De ‘n’ in ‘Dotnsquare’ staat voor haar voornaam Natalia; ‘dot’ en ‘square’ staan voor de verschillende vormen en prints van de kleren die ze verkoopt. Westermann: ‘‘Van jongs af aan voel ik me aangetrokken tot dramatische, opvallende outfits. Ik zoek momenteel wel een effen zwarte jurk, maar die combineer ik waarschijnlijk alsnog met een knalroze overgooier. In Maastricht valt er op dat gebied nog veel te winnen; inwoners kleden zich goed en chique, maar niet uitgesproken.’’

Wat adviseert ze Maastrichtenaren – en niet-Maastrichtenaren natuurlijk – die voor het eerst een vintage kledingzaak bezoeken? ‘‘Laat je verrassen en kom zonder doel,’’ aldus Westermann. ‘‘Zoek je bijvoorbeeld een lange, beige jas met driekwartsmouwen, dan word je waarschijnlijk teleurgesteld. En vraag hulp aan het winkelpersoneel. Zij weten precies wat de collectie is en wat bij jou zou kunnen passen.’’

Natalia

‘‘Ik heb aan de UM veel geleerd over hoe je goed samenwerkt en mensen kunt aanzetten tot verbinding en verandering op het gebied van duurzaamheid.’’ - Natalia Westermann

Kinderfeestjes

Hulp vragen is ook wat ze meegeeft aan andere mede-alumni die willen beginnen met ondernemen. ‘‘Breid je netwerk uit, bijvoorbeeld via ondernemersnetwerk YES, en ga kletsen met andere ondernemers uit diverse branches. Sta open voor hun ervaringen, zodat je niet zelf het wiel hoeft uit te vinden. En mijn belangrijkste tip: minder denken, gewoon dóén.’’

Door haar studie, ondernemersgroep en winkel heeft Westermann inmiddels een groot sociaal netwerk opgebouwd in Maastricht. De Groningse ziet er zelfs haar toekomst, want ze heeft het er prima naar haar zin. ‘‘Vroeger dacht ik niet langer dan een maand vooruit, inmiddels mag ik ook graag op lange termijn denken. Mijn bedrijf blijft, dat staat vast. Maar misschien ga ik daarnaast nog weleens iets anders doen. Kinderfeestjes organiseren, inclusief modeshows en verkleedpartijtjes met tweedehands kleding. Jong geleerd is oud gedaan, toch?’’

Tekst: Milou Schreuders

De Universiteit Maastricht is de meest internationale universiteit van Nederland. Een gegeven waar we trots op zijn, dat ons veel brengt en veel biedt. Iets wat bovendien oneindig veel mooie en inspirerende verhalen oplevert. Dit verhaal is er één van. #VanDe(Eu)RegioVoorDe(Eu)Regio.

Wil je meer verhalen lezen, kijken of luisteren? Ga dan naar onze campagnepagina.

Lees ook

Meer nieuws