Als diplomatendochter trok Van der Tas de hele wereld over. Ze werd geboren in Mexico en groeide op in Syrië, Duitsland, Frankrijk, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Nederland. Toen ze zestien was verhuisde ze vanuit Duitsland, waar ze vanaf haar tiende had gewoond, naar Nederland. “Ik vond het heel leuk in Duitsland en had er een geweldig leven,” zegt ze. “Den Haag, waar we gingen wonen, betekende een cultuurschok, zoals kinderen van diplomaten die zo vaak ervaren. De ouder gaat terug naar huis, maar het kind laat alles achter waar het aan gehecht is.”

Geweldige tijd bij de UM

“Studeren aan de Universiteit Maastricht stond voor een deel symbool voor mijn pijn op dat moment. Ik wilde zo dicht mogelijk bij Duitsland zijn. Maar natuurlijk werd ik ook gemotiveerd door deze gloednieuwe Europese rechtenfaculteit zelf, waar vanaf het derde jaar in het Engels, mijn moedertaal, les zou worden geven. Het programma stond ook symbool voor mijn verleden, met colleges over rechtsvergelijking tussen vier landen: Nederland, Duitsland, Groot-Brittannië en Frankrijk. Europees recht gaat over het slechten van grenzen, en dat is belangrijk voor mij.

Het aantrekkelijkste aspect van de studie was dat er in kleine groepen werd gewerkt. Ik had de juiste keuze gemaakt, want ik heb fantastisch onderwijs genoten aan de European Law School. De hoogleraren waren briljant, inspirerend en uitermate behulpzaam. Voor mij leed het geen enkele twijfel dat de UM de beste universiteit was. Hoogstaande discussies voeren met slechts tien studenten en de hoogleraar was een fantastische, exclusieve en zeer persoonlijke ervaring. Na Maastricht ging ik naar Harvard, met dank aan de verschillende hoogleraren die vonden dat ik het in me had. En wat denk je? Harvard binnenkomen is moeilijk, maar in mijn beleving doet de UM er intellectueel en qua onderwijs absoluut niet voor onder.”