Nanne de Vries Hooglerarenfonds: “Het was niet mijn idee”

Sinds de oprichting heeft het fonds zich ingezet om talentvolle jonge academici te ondersteunen bij hun onderzoek en studies. Dit omvat bijvoorbeeld financiering voor studenten die hun thesis willen omvormen naar een wetenschappelijke publicatie of hun netwerk willen vergroten door een bezoek aan een buitenlandse universiteit. Jaarlijks reikt het fonds ook de proefschriftprijs uit voor de beste dissertatie.

Volgens De Vries is ondersteuning van jonge wetenschappers cruciaal omdat gevestigde onderzoekers vaak voldoende financiën tot hun beschikking hebben om hun onderzoek te ontwikkelen: “Hoogleraren krijgen vaak geld voor lezingen of televisieoptredens,” legt hij uit. “Dat geld kun je op jouw privérekening storten - al doet bijna niemand dat - of op de rekening van de faculteit, maar je kunt het ook aan een goed doel zoals het hooglerarenfonds geven”. Hij illustreert met een snelle berekening hoe bijdragen van €1000 euro per jaar per hoogleraar kunnen oplopen tot bijna 4 ton, bestemd voor het ontwikkelen van academisch talent en nieuw onderzoek.

Ondanks zijn recente pensionering, blijft De Vries actief betrokken bij het fonds. "Hoewel ik nu een stapje terug doe, blijf ik verbonden met het fonds en de academische gemeenschap," verklaart hij. Naar eigen zeggen omdat hij zich “sowieso graag overal mee bemoeit”. En, omdat hij er plezier in heeft. Bovendien, zo benadrukt hij: “mijn sociale netwerk bestaat grotendeels uit UM-medewerkers”.

De Vries kreeg afgelopen jaar zowel de Tans Penning als de MUMC+ award voor zijn inzet bij beide instellingen. Al sprak de echte waardering volgens de Vries uit de aanwezigheid van maar liefst 108 hoogleraren tijdens zijn afscheidsrede: “dat was gewoon heel mooi. En niet alleen van mijn eigen faculteit hè! Die zien binnenkomen in die jurken, dat maakte mij nou trots”.

Tekst loopt door onder de foto.