Haar beslissing om aan de UM te gaan studeren had deels te maken met cijfers: het collegegeld in het Verenigd Koninkrijk was net verdrievoudigd, dus besloot ze in het buitenland te gaan studeren. Sturge had Engelse literatuur gestudeerd aan de Universiteit van Oxford en was altijd al geïnteresseerd in politiek. Haar werk voor liefdadigheidsinstellingen had haar ervan overtuigd dat beleidsvorming een positieve invloed op de samenleving kon hebben. De master Public Policy and Human Development leek haar om die reden ideaal.

"De opleiding is gericht op ontwikkelingslanden en beleidsinterventies, en niet alleen op 'westerse' politiek. Ik studeerde met 120 mensen van over de hele wereld en we hebben veel van elkaar geleerd. Ik vond het in één woord geweldig." Schaapachtig voegt ze eraan toe: "Ik had niet gedacht dat er zoveel wiskunde aan te pas zou komen, maar het is tenslotte een MSc."

Vrienden voor het leven

Sturge ontwikkelde een voorliefde voor econometrie en statistiek en ging na haar studie aan de slag bij de onderzoeksgroep naar migratie. "Ik was dag in dag uit bezig met het opschonen van data en het maken van statistische analyses. Dat heeft er eigenlijk toe geleid dat ik fulltime statisticus ben geworden. Als ik niet naar Maastricht zou zijn gekomen, zou ik nu iets heel anders doen."

Ze kijkt met plezier terug op haar tijd in Maastricht. Hoewel ze nieuw was in Nederland, integreerde ze relatief gemakkelijk. "Op de eerste dag droeg ik een fietshelm en merkte dat iedereen naar me zat te staren. Ik heb hem daarna nooit meer op gehad." Ze maakte vrienden voor het leven en ontmoette hier zelfs haar toekomstige vrouw. "Ik vond het hier allemaal geweldig. De mensen waren open en vriendelijk en ik was dol op het rijke culturele leven in de Maastrichtse kraakpanden."

(Niet zo'n heel) common werkplek

Sturge werkte enkele jaren als onderzoeker bij het Overseas Development Institute in Londen, een denktank op het gebied van mondiale zaken. Maar al snel raakte ze gedesillusioneerd. "Ik begon me af te vragen of ik eigenlijk wel een verschil kon maken. Ik wilde meer bij het beleidsvormingsproces betrokken zijn." Toen zag ze een vacature voor een statisticus bij de 200 jaar oude bibliotheek van het Lagerhuis.

De Houses of Parliament in Londen is een prestigieuze werkplek. "Elke keer als ik er binnenkom, word ik overdonderd door het idee dat ik in dit geweldige paleis in het hart van de Britse politiek werk." Pracht en praal in overvloed: de met een omineuze titel getooide Lady Usher of the Black Rod loopt er rond met een zilveren scepter – want hoe kun je anders een wet aannemen? "Voor het grootste deel is het gewoon een normale werkplek waar duizenden mensen hun werk doen," zegt Sturge – ook al zijn er meer toeristen en gewapende bewakers dan in de meeste kantoren.

De House of Commons Library is een overheidsdienst die informatie verstrekt aan alle parlementsleden. De bibliotheek hoeft het regeringsbeleid niet te verdedigen. In de praktijk behandelt Sturge meestal verzoeken van parlementariërs van partijen die op dat moment in de oppositie zitten, op zoek naar gegevens waarmee ze de regering kritische vragen kunnen stellen.