“In het begin waren de mensen achterdochtig. Ze konden niet geloven dat het gratis was,” vertelt Elisa. “Het was echt lastig om ze ervan te overtuigen dat we ze niets wilden verkopen.” De studenten willen hun catalogus met spullen verder uitbreiden en zijn daarom op zoek naar financiering.

“Vorige week hebben we een slaapzak, een tent en een kooktoestel gekocht. Allemaal dingen die je nodig hebt als je gaat kamperen, maar je gebruikt ze meestal maar één keer per jaar. Zonde dus om zelf te kopen.” Ze zijn ook op zoek naar een blender en meer gereedschap. “We hebben een verlanglijst met spullen waar veel vraag naar is.”

Hoewel ze de financiële donaties niet kunnen missen, vinden ze het belangrijk dat het initiatief in principe gebaseerd blijft op mensen die spullen doneren in plaats van geld. Als ze fondsen moeten werven, combineren ze dat met bewustwordingscampagnes (en een hoop lol): “Om het geld voor de boormachine bij elkaar te krijgen, hebben we borrelavonden georganiseerd. Dit was superleuk en we hebben allerlei mensen gesproken die nog nooit van ons hadden gehoord.”

Van kraakpand naar Werkhuis

Anna en Elisa kennen elkaar van de bacheloropleiding European Studies en zijn er pas later bijgekomen: de Library of Things was een jaar eerder al opgericht door drie andere studenten, en was gevestigd in een kraakpand. Ze bouwden hun catalogus en gemeenschap op door in de buurt langs de deuren te gaan.

In het begin waren er maar weinig leden, wellicht mede door de minder aantrekkelijke locatie. “Aanvankelijk werd er door niemand gebruik van gemaakt,” lacht Anna. “Er kwam slechts een handvol bezoekers, voornamelijk vrienden die gereedschap kwamen lenen.” Ze besloten veel tijd te investeren in de promotie van hun initiatief, om momentum te genereren.

De gemeente regelde dat ze een gratis ruimte in het Werkhuis konden betrekken. Werkhuis Maastricht is een stichting die in een voormalige basisschool is gehuisvest. Er worden allerlei workshops aangeboden, bijvoorbeeld op het gebied van reparatie en onderhoud van spullen. Er zijn ook werkplaatsen en ateliers voor schilders, kunstenaars en ambachtslieden die met hout, keramiek of textiel werken.

Een gemeenschap met gedeelde waarden en gedeelde wafels

Met de nieuwe locatie ontstond er ook een gemeenschap: “In eerste instantie waren het vooral de andere bewoners van het Werkhuis die bij ons binnenliepen om rond te kijken en gereedschap te lenen. En soms doneerden ze ook spullen. Wat ze niet meer nodig hebben, leggen ze voor onze deur, dus als we op zaterdag opengaan voelt het altijd een beetje alsof het kerst is.”

“De Maastrichtenaren zijn fantastisch. Ze zijn heel gastvrij en doneren spullen aan ons als ze hun schuur of zolder opruimen,” zegt Elisa. “Ook voor locals is het een mooi initiatief, zowel voor mensen die de eindjes aan elkaar moeten knopen of idealisten die hun ecologische voetafdruk zo klein mogelijk willen houden door geen spullen aan te schaffen die ze maar zelden gebruiken.”

En zo dragen ze met hun Library of Things bij aan de gemeenschapszin in hun buurt, door hun buurtgenoten om donaties te vragen, de bewustwording te vergroten of ze tijdens het repaircafé of andere workshops in het Werkhuis met wafels te verleiden. “Ons wafelijzer is het populairste artikel dat we in huis hebben,” lacht Anna. Zo is ook Becca erbij gekomen: “Ik leende het wafelijzer regelmatig, dus vroegen Anna en Elisa of ik mee wou helpen. Ik vind het een geweldig concept, dus nu ben ik hier elk weekend.”

Ook hun aanhang onder studenten is gegroeid. Elisa hoorde over de Student Idea Competition via de voormalige winnaar Foodsharing Maastricht, nog een studenteninitiatief waar zij zich voor inzet. “Zij tipten ons op de dag van de deadline, dus we hebben als gekken gewerkt om een voorstel in elkaar te timmeren.”

Het was allemaal de moeite waard, want ze wonnen de wedstrijd en waren daarmee 400 euro rijker. Het prijzengeld gebruikten ze om flyers te laten drukken en een aantal zeer gewilde artikelen aan te schaffen. De prijs heeft de Library of Things zeker een impuls gegeven, maar ze moeten nog meer bekendheid krijgen: “Mensen hebben ons misschien maar eens in de zoveel jaar nodig, dus we moeten ervoor zorgen dat zij van ons bestaan afweten wanneer het moment daar is.”

Op dit moment hebben ze de meeste basisartikelen wel in huis, maar ze werken nog steeds aan uitbreiding van hun catalogus. Om nog beter met de buurtbewoners te kunnen communiceren zoeken ze ook nog een Nederlandssprekende collega (dus als je dit leest en je aangesproken voelt, neem dan contact op – ze hebben een wafelijzer!).

Ben je nieuwsgierig geworden naar dit initiatief? Heb je een boormachine nodig of wil je je gitaartuner doneren die je niet meer gebruikt omdat je twee jaar geleden je gitaar hebt verkocht? Ga dan naar https://www.facebook.com/LoTMaastricht/ of kom langs op President Rooseveltlaan 213 (begane grond), elke zaterdag van 15 tot 18 uur.