Tennessee Valley Authority

In 2009 ontving Vincent een onderzoeksbeurs van NWO, de Nederlandse organisatie die wetenschappelijk onderzoek financiert. Het onderzoek waarvoor de beurs was toegekend is de Tennessee Valley Authority (TVA), een Amerikaanse organisatie opgericht in 1933 om het gebied rond de Tennessee rivier te ontwikkelen. Dit spitste zich met name toe op de bouw van dammen voor het opwekken van elektriciteit en het tegengaan van overstromingen. Vincent is vooral geïnteresseerd in de internationale dimensies van de TVA. De historiografie beschrijft dat de TVA een bij uitstek Amerikaans model is geweest voor ontwikkeling van rivieren in andere delen van de wereld, maar volgens Vincent ligt dit veel genuanceerder. 

“Na het raadplegen van veel archieven van zowel personen, landen als internationale organisaties kwam ik tot de conclusie dat nuance op zijn plek is. Zo speelden regionale actoren, de Wereldbank en de Verenigde Naties een grote rol bij de ontwikkeling van dammenbouw op de rivieren de Mekong, de Donau en de Jordaan. Invloeden uit andere landen, en vaak ook uit de koloniale context, versmolten in zekere zin met het Amerikaanse model. Hiermee is de invloed van de TVA een stuk kleiner dan oorspronkelijk gedacht.”

In zijn manuscript duikt Vincent dieper in op deze drie rivieren. Hij kijkt met name naar hoe er over hun ontwikkeling werd gedacht en hoe dit beeld tot stand kwam. In 2013, na vier jaar onderzoek doen en schrijven, was hij van plan om het manuscript naar een Europese uitgever te sturen. “Een collega raadde me echter aan om dit niet te doen. Hij zag potentie in het boek en dacht dat als ik nog dieper in zou gaan op het onderzoek en nog meer primaire bronnen zou raadplagen, ik een kans zou maken om het boek uit te laten geven door een grote Amerikaanse uitgever. Deze staan over het algemeen hoger aangeschreven, zeker als het om een Amerikaans onderwerp gaat.”

Uitputtingsslag

In 2019 was de nieuwe versie af en besloot Vincent, zoals hem was aangeraden, om een Amerikaanse uitgever te benaderen. “Deze was enthousiast en vroeg me om het hele manuscript te sturen. Vervolgens heb ik nooit meer een reactie ontvangen. Bellen en mailen hielp niet. Ik was teleurgesteld, maar ik wilde niet bij de pakken neerzitten. Ik heb het manuscript naar nog een aantal andere uitgeverijen gestuurd. Eén wees het voorstel af, een ander liet nooit wat van zich horen en de derde kwam pas na maanden met een reactie, toen ik met een vierde uitgever om de tafel zat. Er is een ongeschreven regel dat je met maar één uitgever tegelijk zit. Helaas liep dit ook op niets uit.”

Het werd een ware uitputtingsslag. “Ik probeerde mijn manuscript bij een uitgever te slijten in een periode dat ik ook een fikse onderwijslast had en programmadirecteur was van een van onze masteropleidingen. Het meest frustrerende was dat alle praatjes die ik gaf op conferenties en artikelen en hoofdstukken die ik schreef over het onderwerp met veel enthousiasme werden ontvangen. Dat contrast was groot met de moeilijkheden die ik had met het boekmanuscript. Toen een uitgever het manuscript negatief beoordeelde heb ik mijn boekencollectie over het onderwerp in dozen gegooid. Ik was er helemaal klaar mee.” 

Licht aan het einde van de tunnel

Er zijn gelukkig ook positieve ontwikkelingen. Tijdens de coronapandemie kwam Vincent samen met een Duitse collega op het idee om een online workshop te organiseren over de internationale dimensies van dammenbouw. De workshop bracht belangstellenden samen van over de hele wereld. “Alleen als je echt geïnteresseerd bent in het onderwerp neem je deel aan een workshop die voor collega’s in de VS om 8 uur ’s ochtends van start gaat en voor collega’s in Europa om 5 uur ’s avonds.” 

De workshop was erg productief: iedere deelnemer bleek zich in een ander stukje omtrent de internationale dimensie van dammen te specialiseren en zo groeide het idee van een gezamenlijk boekvoorstel. “We pitchten het voorstel bij een uitgever. Wat mij al die jaren niet lukte, ging hier bijna als vanzelf. De eerste uitgever die we benaderden beoordeelde het voorstel en bood ons een contract aan, nog voordat enig hoofdstuk was geschreven. In de zomer van 2024 zal de bundel uitkomen.”

Dat niet alleen. “De uitgever van het gezamenlijke boek heeft ook interesse getoond in mijn manuscript.” Hoewel Vincent daar erg blij mee is, heeft het ook een nare nasmaak. “Enerzijds ligt het al zo lang op de plank en zal dat gevoel van niet hebben kunnen doorpakken blijven. Anderzijds zou het natuurlijk mooi zijn als ik al die pagina’s niet alleen voor mezelf heb geschreven. Daarbij zit er zoveel moeite en vooral tijd in het boek. Niet alleen mijn tijd, maar ook tijd van mijn gezin. We zullen zien waar het schip strandt. Ik lig in ieder geval nog op koers voor het 100-jarig jubileum van de TVA in 2033.”

Door: Eva Durlinger

Portretfoto door: Eric Bleize