De tuin van Eden is in Maastricht

Students going the extra mile
6 juli 2017

De studievereniging van de masteropleiding Sustainability, Science and Policy, ASAP, bezit sinds een jaar of vier een volkstuin in Maastricht aan de Mergelweg. Onder de bezielende leiding van Colin Laviolette onderhoudt een achttal studenten de tuin. Met resultaat, want de eerste aardappel-, courgette- en tomatenscheuten komen voorzichtig boven de grond. Daar is hij trots op. “Toen we de tuin overnamen van de vorige lichting studenten, was het een grote jungle. Nu is alles weer redelijk op orde.”

Colin is geboren op het platteland in de buurt van Verviers en hielp als kind van vier al mee in de tuin. Hij is geen expert maar wel heel enthousiast. En experimenterend komt hij een aardig eind. “Ik had nog wat aardappels liggen, en die heb ik doormidden gesneden en geplant. Dat werkte. Dat is zo mooi om te zien. En we doen het allemaal ecologisch verantwoord.”

Urban garden Colin

Veel zaadjes en plantjes kregen ze van familie en vrienden en van de volkstuinbezitters naast hen. “We proberen er minimaal een of twee keer per week te zijn, onkruid wieden, planten water geven enzovoort. Op Google Drive hebben we voor de volgende lichting studenten een document aangemaakt met informatie over wat we waar hebben geplant, want sommige planten bloeien pas na september, als wij er niet meer zijn. Zo proberen we de continuïteit te waarborgen. We hebben een gedeelte gereserveerd voor bloemen en een deel voor aromatische kruiden. Er staan ook wat struiken en we hebben een composthoek en een kist voor het tuingereedschap. We hebben geen kast om onze spullen in op te bergen en vorig jaar is er helaas wat gereedschap verdwenen, dus daar moeten we nog een oplossing voor bedenken.”
Als het aan Colin ligt, zal dit studiejaar afgesloten worden met een etentje uit eigen tuin voor alle mensen van de opleiding.

water

‘Organic WWoofing’ in Patagonië
Nadat Colin in 2015 zijn bachelor Cultuurwetenschappen in Maastricht afrondde, besloot hij te gaan reizen. Via Organic Wwoofing, een wereldwijd netwerk van biologisch werkende boeren waar jongeren tegen kost en inwoning kunnen verblijven en meehelpen, belandde hij voor vier maanden in Patagonië. Hij ging aan de slag bij boer Alberto, die samen met de oudere Don Roque zo’n 8 hectare land bezit waarop alles biologisch verbouwd wordt. “Ze leven duurzaam, gebruiken water uit de rivier en zijn helemaal zelfvoorzienend. Ze verdienen wat bij met de verkoop van zelfgemaakte frambozenjam en ze houden een paar schapen. Alles wat we aten kwam van de boerderij, echt geweldig. Van half acht ‘s morgens tot zeven uur ‘s avonds hielp ik mee met alles wat er zo te doen was. In die vier maanden, heb ik 300 euro uitgegeven, waarvan de helft aan internet, zodat ik af en toe kon Skypen met mijn toenmalige vriendin.”

Verbonden met de natuur
In Patagonië zag Colin met eigen ogen hoe dicht deze boeren bij de natuur staan, iets wat hij hier nog zelden aantreft. “In Zuid-Amerika heb je een inheems volk, de Mapuche, wat letterlijk ‘mensen van de aarde’ betekent. Zij kennen een lange traditie van landbouw met respect voor de natuur, die van generatie op generatie wordt doorgegeven. De moeder van Don Roque was een Mapuche. Zelf heeft hij maar tot zijn veertiende op school gezeten, maar hij wist alles over planten en over hoe koeien met elkaar communiceren, gewoon door ze te observeren. Dat getuigt van kracht. Voor mij betekent tuinieren dat je teruggaat naar de bron, dat je een relatie aangaat met dingen die je altijd als vanzelfsprekend zag. Ik kweek bijvoorbeeld avocado’s in mijn kamer. Ik observeer ze elke dag en probeer te zien wat er verandert. Dat werkt bevrijdend: het leven opent zich waar je bij staat.”

Omdenken in landbouw
Hij keerde terug naar Maastricht om de master Sustainability, Science and Policy te gaan doen. “Het is een geweldige master die perfect bij me past. Ik leer alles over duurzaamheid en kan goed opschieten met mijn medestudenten, die allemaal een verschillende achtergrond hebben. De docenten doen er alles aan om deze 44 studenten bij elkaar te brengen. Je leert over duurzame ontwikkeling vanuit een bestuurlijk, juridisch en geologisch perspectief en veel daarvan kun je direct in je eigen leven toepassen. Zo bestudeerden we het Volkswagen-schandaal, waarin gerommeld was met de uitstoot van dieselmotoren en hebben we meegedaan aan een vrijwilligersproject van de VN over duurzaamheid. Daarin ontmoetten we echte professionals voor wie we een bijdrage konden leveren aan hun agenda. Het was enorm uitdagend, maar ook heel dankbaar.”

Zijn scriptie gaat, hoe kan het ook anders, over de mogelijkheden van kleinschalig biologisch boeren in zijn geboortestreek. “Landbouw heeft een grote invloed op de natuur en biologische landbouw is het antwoord. Het gaat om een nieuwe visie op onze economie en een nieuwe visie op onze landbouw.”

Na het afronden van zijn scriptie hoopt hij zijn eigen duurzaamheidsproject te verwezenlijken: fietsen van België naar Mongolië. “Zonder tussenkomst van auto of vliegtuig.” En daarna?
“Een stukje grond voor mezelf zoeken, waar ik mijn eigen paradijs kan creëren. De Dalai Lama heeft ooit gezegd: ‘De westerse mens offert zijn gezondheid op voor het verdienen van veel geld. Vervolgens geeft hij dat geld weer uit om zijn gezondheid terug te krijgen.’ Voor mij draait het in het leven om gezond en gelukkig zijn. Tuinieren is een krachtige manier om mensen bij elkaar te brengen en samen iets goeds te doen.”

urban garden

Lees ook