Verborgen parels: de (fietsen)kelder van FASoS
De Universiteit Maastricht draagt zorg voor veel markante gebouwen en kunstwerken. Door ze een nieuwe bestemming te geven, behouden we deze iconen en geven we ze een nieuwe invulling, waardoor ze het kloppende hart vormen van een bruisende stad.
Wist je dat deze gebouwen en kunstwerken ook toegang geven tot allerlei bijzondere plekken en verhalen? Laat je verrassen en volg ons in deze serie langs de verborgen parels van de universiteit en de stad Maastricht.
De Grote Gracht is rijkelijk voorzien van historische gebouwen met bijzondere verhalen. Ook deze keer bevindt onze ‘verborgen parel’ zich in deze Maastrichtse straat, op huisnummer 76.
Het gebouw aan de Grote Gracht 76 dateert uit 1928 en is van origine een lyceum, gebouwd in een expressionistische stijl. Het Jeanne d’Arc lyceum bood een katholieke schoolopleiding voor meisjes. Vanaf 1970 waren ook jongens welkom. Menig Maastrichtenaar heeft hier zijn opleiding genoten en aangezien het lyceum pal in het centrum ligt, zullen de lyceumgangers vast ook tientallen verhalen te vertellen hebben over de cafés aan het Vrijthof, die druk bezocht werden tijdens spijbeluurtjes of op de vrijdagnamiddag (wie durft?!).
Tekst gaat verder onder de foto.
Op 11 september 1944, tijdens de Tweede Wereldoorlog en voorafgaand aan de bevrijding van Maastricht op 13 en 14 september 1944, richtte het Rode Kruis in de kelder van het Jeanne d’Arc lyceum een medische post annex kraamkamer in. Onder deskundige leiding van de bekende Maastrichtse huisarts dokter Leith zagen hier zeventien jonge Maastrichtenaren het levenslicht. Een van hen behaalde achttien jaar later zelfs het HBS-A-diploma op het Jeanne d'Arc lyceum.
Inmiddels is Grote Gracht 76 een van de panden van de Faculteit der Cultuur- en Maatschappijwetenschappen (FASoS). In de kelder, die nu fungeert als fietsenkelder, komen we werk tegen van een oude bekende uit een eerder verhaal uit de serie ‘Verborgen parels’, namelijk de kunstenaar Charles Vos. Toen de Universiteit Maastricht het pand verwierf, bevond zich in de kelder een houten omkasting, met daarachter een reliëf van Vos. De universiteit heeft de omkasting vervangen door plexiglas, waardoor het reliëf van Charles Vos zichtbaar werd. Het reliëf herinnert aan de periode dat de kelder als kraamafdeling ingericht is geweest.
Tekst: Gido Boere en Evert van Zoeren
Fotografie: Joris Hilterman
De Universiteit Maastricht is de meest internationale universiteit van Nederland. Een gegeven waar we trots op zijn, dat ons veel brengt en veel biedt. Iets wat bovendien oneindig veel mooie en inspirerende verhalen oplevert. Dit verhaal is er één van. #VanDeRegioVoorDeRegio.
Wil je meer verhalen lezen, kijken of luisteren? Ga dan naar onze campagnepagina.
Lees ook
-
Frisse lucht
Kersverse hoogleraar Judith Sluimer (CARIM) vertelt over zuurstof en het hart en de frisse lucht die de academische wereld nodig heeft.
-
Özge Gökdemir en Devrim Dumludağ leggen verschillen in competitief gedrag tussen vrouwen in Nederland bloot
Wetenschappers én echtgenoten doctor Özge Gökdemir en professor Devrim Dumludağ voerden voor de Universiteit Maastricht een onderzoek uit, waarin ze de verschillen in competitief gedrag tussen vrouwen in Nederland blootlegden.
-
Open Science: wat is het nou eigenlijk?
De Universiteit Maastricht (UM) loopt voorop bij een grote cultuuromslag in de wetenschap: Open Science. De filosofie erachter streeft naar openheid over gegevens, bronnen en methodologie, om op die manier onderzoek efficiënter en duurzamer te maken en om het algemene publiek meer bij wetenschap te...
