Ronddwalen en verdwalen in musea

Ze verhuisde naar Utrecht en vond een baan bij de politie. “Weer iets heel anders. Toch heb ik het daar ontzettend naar mijn zin gehad. Ik werkte bij een projectgroep die een kogel- en steekvrij vest moesten implementeren in de hele organisatie. Het was een hele klus om de wensen van al die verschillende afdelingen en locaties op een lijn te krijgen. Maar het is gelukt en veel van mijn werkervaring daar helpt mij in mijn huidige werk, waarin ik ook vaak te maken heb met veel verschillende partijen. Als je trouw blijft aan je doel, ook op momenten dat je iets heel anders doet, komt het goed en heb ik gemerkt dat elke werkervaring, waar dan ook, waardevol is.”

Kunst voor een breed publiek

Het voelt voor haar als een voorrecht om te mogen werken in het prachtige gebouw van de Kunsthal, ontworpen door Rem Koolhaas. “Een gebouw waarin je als bezoeker makkelijk verdwaalt, maar dat is ook de bedoeling”, zegt ze lachend. “In de Kunsthal wordt altijd een aantal tentoonstellingen naast elkaar gepland. Kom je voor de ene, zit je voordat je het weet ook bij die andere.” In totaal organiseren Van Diggelen en haar twee collega-curatoren er zo’n 25 tentoonstellingen per jaar.
Nu is de Kunsthal geen museum in de klassieke zin van het woord. “We hebben bijvoorbeeld geen eigen collectie, dus moeten we het altijd doen met spullen van anderen. En we willen vooral tentoonstellingen maken voor een breed publiek.” Zo heeft ze dit jaar bijvoorbeeld tentoonstellingen gemaakt over hyperrealisme in de schilderkunst, het 75-jarig bestaan van de Maastunnel, en komt deze zomer ‘All you can art’, een internationaal project dat over kunstonderwijs gaat. “Dit project doe ik samen met David Bade, een bekende Nederlandse kunstenaar en Tirzo Martha uit Curaçao. We organiseren een summer school voor jongeren tussen 14 en 24 jaar op VMBO-niveau. Deze jongeren kunnen niet naar een kunstacademie, want die zijn op HBO-niveau. Voor de echt talentvolle jongeren proberen wij een brug te slaan.”

Verhalen vertellen

Die brede oriëntatie blijft de rode draad door haar leven. Daarom koos ze na haar middelbare school in 1998 ook voor Cultuur- en Wetenschapsstudies in Maastricht in plaats van een studie kunstgeschiedenis. “En daar heb ik nooit spijt van gehad. De studie combineerde zoveel dingen met elkaar: geschiedenis, cultuur, filosofie, economie en wetenschap. Hoe al die dingen gecombineerd werden en dat eigenlijk niets op zichzelf staat, dat vond ik heel interessant, ook omdat kunst en cultuur een belangrijk onderdeel vormden.”