SBE verwelkomt de wereld 

Begin jaren negentig ging het goed met SBE. Tom en zijn collega’s merkten echter een trend op: Nederlandse studenten kozen er steeds vaker voor om dicht bij huis te studeren. Hierdoor was het moeilijk om studenten uit het meer bevolkte noorden van het land aan te trekken. Ook realiseerden ze zich dat Limburg sneller vergrijsde dan de rest van Nederland en dat gezinnen in deze provincie aanzienlijk kleiner werden. Om te blijven groeien, zou SBE zich moeten gaan richten op de internationale studenten die zich slechts een paar kilometer verderop bevonden, over de grens in Duitsland en België.

Op hetzelfde moment dat SBE buitenlandse studenten begon te verwelkomen, startte de faculteit met financiële steun van de Europese Unie een uitwisselingsprogramma. Hierdoor werden enkele lessen in het Engels geïntroduceerd. Na een aantal jaar zowel Engelse als Nederlandse programma’s aan te bieden, schakelde de faculteit uiteindelijk over op uitsluitend Engels. Tom: “Toen we deze beslissing namen, waren we een beetje bang dat we Nederlandse studenten zouden wegjagen. Maar uiteindelijk besloten we dat we studenten wilden met een internationale blik die op zoek waren naar een internationale omgeving.”

Tegenwoordig komt ongeveer 40% van de studenten en het personeel van SBE uit het buitenland. Bovendien gaan alle studenten verplicht op uitwisseling naar het buitenland. Tom reflecteert op de manier waarop de faculteit zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld: “Ik denk dat internationalisering een zegen voor de universiteit was en een zegen voor Maastricht. Ik denk ook dat zowel Nederlandse als internationale studenten veel baat hebben bij deze omgeving. Voordat ze hier komen, denken veel studenten dat ze internationaal zijn omdat ze naar het buitenland zijn geweest of omdat ze Engels spreken. Maar in onze internationale klaslokalen hebben ze al gauw door dat ze niet zo internationaal zijn als ze dachten. Wanneer studenten in een groep moeten werken, lopen ze tegen culturele barrières en andere onverwachte uitdagingen aan. Door op uitwisseling te gaan en PGO te volgen met andere studenten van over de hele wereld, worden onze studenten écht internationaal. Kunnen omgaan, communiceren en samenwerken met mensen met een andere achtergrond en cultuur is van onschatbare waarde op de arbeidsmarkt.”

De toekomst van internationalisering

Wat vindt hij dan van de huidige weerstand tegen de internationalisering van het hoger onderwijs in Nederland en andere delen van Europa? Tom: “Ik vind het een zeer vreemde ontwikkeling. We leven in een geglobaliseerde wereld. Voor mij betekent dat ook dat, zelfs als je voor een lokaal bedrijf in Maastricht werkt, je op een gegeven moment in je carrière in een internationale context zult werken met mensen uit verschillende landen en culturen. Daarom vind ik dat studenten zich in een internationale omgeving moeten bevinden en internationale studenten moeten ontmoeten, hier in Maastricht of in het buitenland.”

En daarbij: “Tegelijkertijd pleit de Nederlandse minister van onderwijs ervoor dat Nederlandse universiteiten alleen in het Engels mogen lesgeven als ze kunnen beargumenteren waarom dit nodig is. In het geval van SBE denk ik dat we daar een goede onderbouwing voor hebben. Verder heeft de minister een beleid voorgesteld waarin alle internationale studenten de kans moeten krijgen om Nederlands te leren. Dit is iets waar Martin Paul een paar jaar geleden al mee is begonnen. Ik ben daar een groot voorstander van, want het werkt beide kanten op: het is ook belangrijk dat de internationale studenten zich in de Nederlandse gemeenschap mengen.”

“Ik begrijp ook dat de minister wil voorkomen dat we afhankelijk worden van internationale studenten. In sommige landen – zoals Australië, waar ik mijn sabbaticals heb doorgebracht – is internationaal onderwijs een van de belangrijkste exportproducten. Ik denk dat het een goede zaak is als de minister dat in Nederland wil voorkomen. Mijn standpunt is altijd geweest dat we dit niet voor het geld doen. Het doel van internationalisering is om studenten te helpen door ze voor te bereiden op de arbeidsmarkt.”