Ze heeft lang moeten nadenken over de strafbaarstelling van seksuele intimidatie in het openbaar, geeft Van der Aa toe. “Misschien omdat ook ik dit gedrag lang heb genormaliseerd,” legt ze uit. “Als je een bepaalde leeftijd hebt en je gaat stappen, dan word je bekeken, beknepen en hoor je opmerkingen die niets te maken hebben met respectvol flirten. We hebben het allemaal wel eens meegemaakt.” Desondanks kan ze zich vinden in de strafbaarstelling. “Het is schadelijk gedrag en de maatschappij is veranderd, ook naar aanleiding van de #MeToo-beweging. We accepteren dit met zijn allen niet meer.”

Seksuele intimidatie in het openbaar wordt in het wetsvoorstel - dat overigens nog langs de Eerste en Tweede Kamer moet - geframed als inbreuk op de openbare orde. Het doel is het beschermen van het collectieve belang; iedereen moet vrij van de publieke ruimte kunnen genieten. Daartoe behoren ook het internet en sociale media.

Of en wanneer er sprake is van seksuele intimidatie, blijft natuurlijk een lastige vraag. Waar trek je de lijn tussen ‘gewoon’ flirten en seksueel grensoverschrijdend gedrag? Er worden enkele aanwijzingen gegeven in de parlementaire stukken, maar dat is grotendeels een zaak die in de rechtspraak uitgemaakt moet worden, stelt Van der Aa. “Je moet echt op een indringende manier seksueel worden benaderd. Dat hangt af van bepaalde omgevingsfactoren. Overdag door één iemand nagesist worden, is bijvoorbeeld iets heel anders dan ’s nachts door een grote groep.”

Werkvloer

Het was de #MeToo-beweging die de ernst en omvang van seksueel grensoverschrijdend gedrag internationaal onder de aandacht bracht. Daarbij ging het vaak over seksuele intimidatie op de werkvloer, met als meest beruchte voorbeeld het misbruik door filmproducent Harvey Weinstein. Toch valt seksuele intimidatie op de werkvloer niet onder de nieuwe strafbaarstelling. Een gemiste kans, vindt Van der Aa.