Nederlandse directheid en Italiaanse passie: het verhaal van onderzoeker Margaux Frigoli
Margaux Frigoli was al fan van Nederland en onze cultuur toen ze afstudeerde in Milaan. Na haar master industriële chemie koos ze bewust voor een promotieplek in Nederland. Ze promoveerde in oktober en kijkt nu terug op haar tijd bij de groep Sensor Engineering van de Faculty of Science and Engineering.
“Mensen kunnen veel van jullie Nederlanders leren”, zegt ze. “Jullie zijn gemakkelijk in de omgang, hebben een open mentaliteit en zijn behoorlijk direct. Dat waardeer ik, daarom ging ik hier op zoek naar een baan rond chemie en engineering. Al na mijn eerste gesprekken spraken de sensor engineers, hun vibe en humor me aan. Ik zag dat iedereen een persoonlijke beker heeft met een portret en een grappige beschrijving van hun persoonlijkheid erop!”
Sensoren
Margaux onderzocht hoe ze met snelle en goedkope sensoren schadelijke bacteriën en resten van antibiotica kan opsporen. “Steeds meer bacteriën worden resistent tegen antibiotica. Het is daarom belangrijk ze op tijd op te sporen in de zorg of in de voedselproductie. Sommige van die bacteriën maken specifieke stoffen, als je die stoffen vindt, weet je dat de bacterie er ook is.”
De groep sensor engineering bedacht een nieuw type kunststof sensor. Deze herkent moleculen aan hun vorm, alsof ze als een puzzelstukje op hun plek vallen. Als het molecuul past, vormt het een laagje op de sensor dat warmte of elektriciteit tegenhoudt. De sensor registreert dan verschillen in de hoeveelheid warmte of elektriciteit en dat is een heel nauwkeurige maat voor de hoeveelheid moleculen in een monster, zoals speeksel, water of melk.
Soms moeilijk
Margaux begon met het opsporen van een gifstof van de bacterie Pseudomonas aeruginosa. Deze bacterie is vaak resistent tegen antibiotica en moeilijk aan te tonen. Het lukt haar om zelfs in ingewikkelde monsters, zoals speeksel, de gifstof te vinden. Ze probeerde dezelfde truc ook met een andere stof, die bacteriën gebruiken om met elkaar te communiceren, maar dat bleek lastig. “In water werkte het goed, maar in melk niet en juist dat wilden we: een snelle detectie van bacteriën in melk. Als onderzoeker heb je een idee en verwachtingen van het resultaat en daarmee ga je in het lab aan de slag. Als je resultaten niet met de verwachting overeenkomen, dan is het vaak moeilijk om weer vanaf nul te beginnen”, zegt ze.
Ze ging stug door en bedacht hoe ze een bestaand, commercieel verkrijgbaar sensorsysteem kon voorzien van haar eigen kunststofsensoren. Hiermee toonde ze antibioticumresten aan in water en zuivelproducten. “Door een bestaand, robuust systeem te gebruiken, verwacht ik dat we de sensoren sneller marktrijp kunnen maken”, zegt ze. Daar zit ook het uiteindelijke doel van de onderzoekers van sensor engineering. Praktisch toepasbare sensoren ontwikkelen die bruikbaar zijn voor de detectie van bacteriën of antibiotica in bijvoorbeeld water voor vee of gewassen in een kas, maar ook in zuivelproducten of zelfs monsters van patiënten.
Dankbaar
Sinds deze zomer werkt Margaux bij papierfabriek Sappi in Maastricht. “Sappi doet meer dan alleen papier maken, we werken ook aan allerlei biobased additieven op basis van cellulose of zetmeel, bijvoorbeeld voor cosmetica, verf of coatings. Als ik hier direct na mijn master begonnen was, had ik niet half de kennis gehad die ik nu, na mijn promotieonderzoek, heb. Niet alleen kennis over chemie, maar ook over het opzetten en organiseren van onderzoeksprojecten. Mijn zelfverzekerdheid groeide enorm door de ervaringen die ik als promovendus opdeed.”
Hoe kijkt ze terug op haar tijd bij FSE? “Als expat zie je je collega’s vaker dan je familie. Ze worden een soort familie. Ik mis de gezelligheid op het lab, de muziek en soms het dansen. Je moet altijd plezier hebben op je werk, plezier is de sleutel tot alles. Al met al ben ik heel dankbaar voor hoe het allemaal gelopen is.”
tekst: Patrick Marx
Foto's & illustratie: Margaux Frigoli
