Ylana is de eerste in haar familie die studeert: “Ik wil later als kinderarts het verschil maken”
De Maastrichtse Ylana Sour (19) wist al halverwege de middelbare school dat ze later kinderarts wil worden. “Toen ik zelf een jaar of drie/vier was, had ik een slechte ervaring met een arts. Ik hoop later als arts te laten zien dat het ook anders kan. Zo wil ik het verschil maken in de Limburgse gezondheidszorg.” Ylana zit nu in het eerste jaar van de studie Geneeskunde. Dankzij De Stichting De Ridder-beurs kreeg ze de kans om als allereerste binnen haar familie te studeren. “Als je erover nadenkt, is dat wel bijzonder. ‘Eindelijk iemand die dokter wordt’, roept mijn moeder dagelijks.”
Dokter in wording
Ylana startte haar middelbareschooltijd in een havo-brugklas, maar een docent merkte aan haar cijfers dat ze meer aankon. Ze stroomde door naar 2vwo. “Vanaf dat moment wist ik zeker dat ik naar de universiteit wilde gaan”, vertelt Ylana. “Toen we ons gingen verdiepen in vervolgstudies, kwam ik steeds uit bij de gezondheidszorg. Een week voor de start van het studiejaar kreeg ik te horen dat ik was ingeloot voor Geneeskunde. Heel blij was ik! Ik zie mezelf ook niets anders worden dan arts.”
Ylana werkt – los van haar studie – al zo’n anderhalf jaar bij verzorgingstehuis Envida in Maastricht. Daar werkt ze op de afdeling met mensen die naast dementie of Alzheimer ook een psychische stoornis hebben. Ze vertelt: “Het is best heftig soms, maar ik kan het werk goed achter me laten als ik naar huis ga. Mijn werk bij Envida liet me nog meer inzien dat een carrière in de zorg bij me past. Ik hoop na mijn studie als arts meer te kunnen betekenen voor de gezondheidszorg in de regio.”
De eerste op de universiteit
Dat ze de eerste in haar familie is die studeert, is niet iets waar Ylana dagelijks bij stilstaat. “Maar als je er zo over nadenkt, is het wel bijzonder. Mijn ouders en broer zijn niet naar de universiteit gegaan. Ook van ooms, tantes en neven ken ik niemand die heeft gestudeerd op de universiteit.” Haar ouders zijn zeker trots. “Ze luisteren altijd graag naar wat ik meemaak.” Lachend vertelt Ylana: “Mijn moeder roept dagelijks: ‘Mijn dochter wordt gewoon dokter!’. Dan gaan haar ogen glunderen. Mijn ouders zijn blij dat ik dankzij een beurs deze kans heb gekregen. Het is ook fijn dat ik in de regio kan studeren. Ik woon nu in een appartement in Maastricht, vlak bij mijn ouders. Daardoor kan ik hen nog vaak zien.”
Liever op de achtergrond
De overgang naar de universiteit vond Ylana in het begin wel wennen. “Maar het eerste blok ging heel goed,” vertelt ze trots. Ook moet Ylana soms wennen aan het probleemgestuurd onderwijs. “Ik ben iemand die liever op de achtergrond blijft en naar anderen luistert. Daarom vind ik het weleens lastig om het voortouw te nemen en zelf veel aan het woord te zijn. Vooral in het tweede blok moet ik die drempel vaak over, maar het gaat steeds beter en ik weet ook dat deze onderwijsvorm mij helpt om straks een goede arts te zijn.”
"Als je hulp nodig hebt, vraag erom! Er zijn altijd mensen die kunnen helpen."
Ylana SourBeurs voor eerstegeneratiestudenten
Voordat Ylana aan haar studie begon, meldde ze zich als eerstegeneratiestudent aan voor de Stichting De Ridder-beurs. Ze kon het bijna niet geloven toen ze de beurs toegewezen kreeg. “Ik heb een hele tijd naar mijn telefoon gestaard. Klopt dit wel? Toen belde ik mijn moeder, die ook heel blij was. Ik was zelf vooral opgelucht. Studeren is al spannend genoeg. Nu hoef ik me in elk geval over het financiële vlak niet druk te maken. Ik hoop later iets aan de regio terug te geven door er als kinderarts voor kinderen en gezinnen uit de regio te zijn.”
Tip: doe het niet alleen
Wat Ylana andere studenten wil meegeven? Vooral dat je niet alles alleen hoeft te doen. “Zo vind ik het waardevol om mensen te leren kennen bij de studie. Ik studeer regelmatig met een groepje medestudenten. We leren veel van elkaar.”
Verder heeft Ylana geleerd om waar nodig om hulp te vragen. “Ik ben bang voor bloedprikken en dat is wel een obstakel bij deze studie. Daarom heb ik vanaf het begin aangegeven dat ik dat spannend vind. Nu zoeken we binnen de opleiding samen naar oplossingen. Ik mag bijvoorbeeld eerder beginnen met oefenen, wat de drempel straks minder hoog maakt. Dat liet me inzien: als je hulp nodig hebt, vraag erom! Er zijn altijd mensen die kunnen helpen.”
Tekst: Romy Veul
Foto's: Joris Hilterman
De Universiteit Maastricht is de meest internationale universiteit van Nederland. Een gegeven waar we trots op zijn, dat ons veel brengt en veel biedt. Iets wat bovendien oneindig veel mooie en inspirerende verhalen oplevert. Dit verhaal is er één van. #VanDeRegioVoorDeRegio.
Wil je meer verhalen lezen, kijken of luisteren? Ga dan naar onze campagnepagina.
Lees meer over eerstegeneratiestudenten
Een beurs van het Universiteitsfonds: Van dromen naar werkelijkheid
Maak kennis met Lillianne Evertsz, wiens reis van het hbo naar het hoger onderwijs veerkracht belichaamt. Aanvankelijk uitgedaagd door hoge collegegelden, leken Lillianne's dromen van universitair onderwijs onbereikbaar, totdat ze een beurs ontving. Deze steun stelde haar in staat om haar gewenste...
Ylana is de eerste in haar familie die studeert: “Ik wil later als kinderarts het verschil maken”
Ylana Sour (19) wist al halverwege de middelbare school dat ze later kinderarts wil worden. “Toen ik zelf een jaar of drie à vier was, had ik een slechte ervaring met een arts. Ik hoop later als arts te laten zien dat het ook anders kan.” Ylana zit nu in het eerste jaar van de studie Geneeskunde. Ze...
Eerstegeneratiestudent Pavlos: “Focus op oplossingen, niet op obstakels. Dankzij die mindset kon ik tóch een master doen”
Vertrouw op jezelf en denk altijd in oplossingen. Zelf in actie komen is één van de belangrijkste lessen die Pavlos Liagkas leerde tijdens het studeren. Hij is de eerste in zijn familie die studeert en het is hem niet komen aanwaaien. In zijn geboorteland Griekenland voltooide hij zijn bachelor...
Eerstegeneratiestudent Joy: “Het is niet vanzelfsprekend dat ik kan studeren. Daarom wil ik er alles uit halen”
Hoe is het om de eerste generatie te zijn die studeert? Wij gaan erover in gesprek met diverse UM-studenten. De Luxemburgse Joy Osadebawem Daniel is een van hen. Haar van oorsprong Nigeriaanse ouders hadden het na hun komst naar Luxemburg niet makkelijk. Zij gaven Joy altijd een belangrijke les mee...
Eerstegeneratiestudent Nahdjay: “Ik voel de drang om te bewijzen dat mijn studie de tijd waard is”
Als eerste binnen je familie studeren, hoe is dat? Wij gaan er de komende tijd met eerstegeneratiestudenten over in gesprek. Hoe ervaren zij het studeren? Wat vinden hun ouders ervan? Hebben ze tips voor anderen? De eerstegeneratiestudent die het spits afbijt, is Nahdjay. Hij zit in het eerste jaar...
Lees ook
-
Sinds de middelbare school weet geneeskundestudent Julia Schepers dat ze dyslexie heeft. Toen ze 3 jaar geleden kwam studeren aan de UM, stapte ze al snel naar Disability Support om ondersteuning te vragen voor haar dyslexie.
-
Studeren is voor psychologiestudent Estella Jardi Roca anders dan voor de meeste studenten. Door chronische ziektes moet ze regelmatig colleges missen vanwege ziekenhuisbezoeken en heeft ze meer rust nodig dan haar leeftijdsgenoten.
-
Bewegende oranje stippen op een gele achtergrond zijn het eerste teken dat er iets bijzonders gebeurt in de wereldwijd beroemde kalksteengroeve in de Maastrichtse Sint-Pietersberg. Dichterbij zie je dat het om mensen gaat gekleed in oranje hesjes. Het zijn studenten van het Maastricht Science Programme en hun begeleiders.
