Amanda Hummon is hoogleraar scheikunde en biochemie aan de Ohio State University in de Verenigde Staten, waar ze een onderzoeksprogramma heeft in chemie en biochemie. Dat programma richt zich op kankerbiologie, om betere behandelingsopties voor patiënten te vinden. Amanda is een ontvanger van de Fullbright Scholar Award en is gasthoogleraar aan het Maastricht MultiModal Molecular Imaging Institute (M4I) van de Universiteit Maastricht. In dit interview geeft ze ons een kijkje in haar carrière in kankeronderzoek, samen met haar collega, Eva Cuypers, assistent-professor Assistant Imaging Mass Spectrometry in Peri-Operative Diagnostics (M4I).

Wat is je drijfveer in je onderzoek?

“Het belangrijkste is dat je een probleem kiest waar je sterk in gelooft. Dat geldt ook voor alles wat je doet in je leven, als je gelooft in wat je doet, werk je automatisch hard zonder na te denken.”

Wat waardeer je aan je tijd in Maastricht?

“De Nederlandse gastvrijheid is ongekend. Nederlanders zijn zo gastvrij en als er zich problemen voordoen, dan zijn ze direct to the point. Ik wou dat ik dat zo kon aanpakken met mijn studenten in Amerika, maar dat kan niet omdat ze niet gewend zijn aan die directheid. Ik vind het ook bijzonder dat het lab speciaal is ontworpen voor patiënten én wetenschappers. Er zijn niet veel onderzoekslaboratoria waar je als wetenschapper regelmatig rechtstreeks in contact staat met patiënten en chirurgen. Dankzij die integratie kun je praktijk met wetenschappelijk werk combineren.”

Wat is het doel van je onderzoek?

"Het belangrijkste doel is om een ​​manier te vinden om cellen in beeld te brengen, waarbij we eerst naar de cellen kijken. En een methode te ontwikkelen die kan worden aangepast aan de meer gecompliceerde organoïden. Op deze manier kunnen patiënten een persoonlijke behandeling krijgen. Momenteel krijgt elke patiënt dezelfde behandeling, ongeacht het type kanker dat ze hebben. Met dit onderzoek kunnen de chirurgen elke kankercel afzonderlijk beoordelen en de patiënten sneller en effectiever helpen.

Op de lange termijn willen we dus patiënten gepersonaliseerde behandelingen kunnen bieden, wat betekent dat artsen persoonlijk advies kunnen geven over welk medicijn het beste werkt voor die specifieke tumor/organoïde. Eva heeft 2 jaar gewerkt om de methode te ontwikkelen waarbij we naar een enkele kankercel kunnen kijken. We gebruiken hiervoor de Mass Spectrometry Imaging (MSI) techniek. M4I van de Universiteit Maastricht zijn dé experts ter wereld op het gebied van deze techniek, waarmee je chemische kaarten van weefsels en cellen kunt ontwikkelen. De methode die voorafgaand aan deze techniek werd gebruikt, was sterk afhankelijk van de persoon die de cel analyseerde, wat tot menselijke fouten kan leiden. Op de lange termijn willen we een instrument ontwikkelen dat de cellen gaat analyseren, waardoor het minder foutgevoelig is en veel tijd bespaart. Er is ook de mogelijkheid om de massaspectrometer naast de operatiekamer te plaatsen, zodat chirurgen direct kunnen zien of alle tumorcellen bij de patiënt zijn verwijderd.”

Welke data maakt de massaspectrometer die we in Maastricht hebben beschikbaar?

“De spectrometer die we gebruiken is een Matrix-Assisted Laser Desorptie/Ionisatie met Ion Mobility en een Time of Flight Mass Analyzer. Deze apparatuur is sneller en geeft gevoeligere gegevens. Tevens kan je ook naar één specifieke cel kijken via de massaspectrometrie (MS) techniek. De meeste apparatuur ter wereld kan alleen naar een groep cellen kijken, terwijl dit apparaat je meer inzicht geeft in celeiwitten die kunnen helpen bij het ontwikkelen van effectievere behandelingen voor kanker.”

Amanda was in het gezelschap van haar collega-onderzoeker Eva Cuypers, met wie ze nauw samenwerkte tijdens haar verblijf in Maastricht. We vroegen Eva naar haar inzichten over haar tijd met Amanda in de afgelopen maanden.

Hoe waardevol is het als een onderzoeker als Amanda een deel van haar onderzoek hier doet?

Eva: “Ik leer veel over haar werkcultuur. Samen konden we brainstormen over ideeën en onze kennis bundelen om veel sneller en efficiënter te werken. Ik hou van de manier waarop ze dingen wetenschappelijk bekijkt, een hele andere kijk dan ik gewend ben. Ik bewonder ook hoe ze haar laboratoria runt en hoe ze al haar projecten met succes beheert, terwijl ze persoonlijke contacten heeft met haar studenten. Ze heeft me op veel manieren gemotiveerd met Mass Spectrometry Imaging (MSI) en ik blijf werken aan het onderzoek. Dankzij zoom kunnen we nog steeds onze wekelijkse gesprekken voeren en na haar komst kunnen we hier sneller voortgang boeken.”

Dit is een mooi voorbeeld van het internationale karakter van onderzoek en de noodzaak van deze internationale onderzoeksuitwisselingsprogramma's.