Aanvankelijk wilde hij klassieke talen studeren, Latijn en Grieks. Maar dat was onmogelijk in Maastricht. En om nu meteen vanaf de middelbare school het ouderlijk nest in Bocholtz te verlaten, daarvoor vond hij zichzelf nog te jong. Beckers koos - een beetje op goed geluk - voor Cultuurwetenschappen. Wat de doorslag gaf, was de brede aandacht voor met name filosofie, geschiedenis en literatuur. "Maar wat mij vooral trok, was dat ik hoorde dat je na afronding misschien kon aanblijven als onderzoeker. Ik wist nog niet precies wat dit betekende, maar met die romantische gedachte ben ik gaan studeren. Mijn ambitie was om de academische weg te gaan, dat is nog steeds zo."

Andere levenskijk

Terugkijkend noemt hij de studie een toevalstreffer. "Gaandeweg ontdekte ik dat de opleiding heel goed bij mij paste. Je leert om op interdisciplinaire wijze naar de wereld te kijken. De wereld is doelbewust vormgegeven en begrip daarvan vind ik belangrijk. Je neemt iets niet zomaar voor een objectieve waarheid aan en er zijn veel perspectieven aan te dragen. De studie heeft mij een andere kijk op het leven gegeven, me gevormd. Ik zie het als een verrijking."
Minstens evenveel stak hij op van zijn studievrienden. "Elke woensdagmiddag zaten wij vaste prik op het terras van café Lure of bij onze stamplek De Perroen en praatten dan drie, vier uur lang over cinema, theater, kunst, maar ook een boel banale zaken. Of over de Bijbel bijvoorbeeld, de culturele waarde, aantrekkingskracht, vormgevingskracht zelfs van een geschrift uit een andere tijd en regio. Wij, niet religieus, waren kritisch. Op een wat pedante en hautaine manier, vind ik nu, maar goed, we waren amper 21 jaar."

Gouden kans

De overstap naar een baan ging niet van een leien dakje. Beckers solliciteerde zonder succes naar promotieplaatsen. De reden, denkt hij: pech. Intussen liep hij stage bij het Huis van de Kunsten, waar hij onderzoek deed naar het Limburgs als streektaal, en werkte hij twee jaar, op vrije maar geëngageerde basis, bij philharmonie zuidnederland.

De vacature bij het architectuurinstituut Bureau Europa was een gouden kans. Onverwacht kwam er profijt van de breedte van zijn opleiding en interesse. "Ik was de enige kandidaat die géén architect was en heb volgens directeur Saskia van Stein de baan dankzij één opmerking gekregen. Zij ziet architectuur als de vormgevende factor in een omgeving, waarop ik aangaf dat dan in principe alles architectuur is, alles is geconstrueerd. Dat is inderdaad het uitgangspunt van Bureau Europa." (tekst gaat door onder de foto)