My UM
My UM
Zoeken

“Roepen vanaf de zijlijn kunnen we allemaal”

Sjoerd Maillé studeerde Rechtsgeleerdheid aan de Universiteit Maastricht, voltooide de master Recht&Arbeid cum laude en werkt nu als trainee bij de rechtbank Limburg. Daarnaast is hij met zijn 24 jaar het op één na jongste lid van Provinciale Staten in Limburg én burgerraadslid in zijn woonplaats Maastricht. Een fraaie carrière lonkt waarbij de geboren Brabander zich niet laat afremmen door zijn beperking; Sjoerd is nagenoeg blind.

De ziekte van Stargardt, een vorm van Juveniele Maculadegeneratie. Oftewel een ernstige oogafwijking op jonge leeftijd. “Volgens de definities van de artsen ben ik blind,” zegt Sjoerd Maillé monter. “Op mijn zevende zag ik opeens minder, het werd erger en erger en nu heb ik nog een zicht van vijf procent. Het is een progressieve ziekte, maar aangezien deze al 15 jaar stabiel is, verwacht ik dat het zicht niet nog verder zal afnemen. De buitenwacht wil daar nog wel eens geschokt op reageren, zelf heb ik daar eerlijk gezegd niet zo’n last van. Ik loop wel eens ergens tegen aan, maar verder functioneer ik uitstekend. Ik kan er goed mee leven.”

Inclusiviteit

Eén ding is helder: Sjoerd Maillé is niet zielig. Wel heeft hij zich voorgenomen om zich hard te maken voor inclusiviteit en zeker voor mensen met een beperking. Als politicus en in zijn baan in de rechtspraak. “Niet alléén voor mensen met een fysieke beperking. Ik vind dat iedereen de kans moet krijgen om zijn leven zelf in te richten. Ongeacht gender, geaardheid, achtergrond of beperking. Vraag mij naar mijn ideaal en dan antwoord ik “verschillen mogen geen rol meer spelen”. Daarom ben ik ook politiek actief geworden. Roepen vanaf de zijlijn kunnen we allemaal, ik wil een concrete bijdrage leveren.”

Sjoerd Maillé groeide op in Esbeek, een dorpje dichtbij Hilvarenbeek. “Een heel, beschermde omgeving. Vanaf de diagnose heb ik enorm veel hulp gekregen. Ik hoefde niet naar een speciale school, maar kon gewoon op de vertrouwde, kleinschalige basisschool blijven. Iedereen paste zich aan mij aan, en ik aan hen. Samen met de docenten leerde ik braille, voor mij werden speciale boeken en hulpmiddelen geregeld. Ik deed mee met de gymles, eigenlijk met alle activiteiten. Ik was geen buitenbeentje.”

Digitalisering

Dat was Sjoerd ook niet op de middelbare school in Tilburg waar hij in zes jaar het gymnasium doorliep. “Eenvoudig was het niet, maar ook hier kreeg ik weer alle hulp. Een extra grote laptop bijvoorbeeld en een aparte computer met spraak- en vergrootsoftware en een brailleleesregel om boeken digitaal te kunnen lezen. Al met al ben ik makkelijk geslaagd, al waren de eindexamens een beproeving. Ik kreeg de dubbele tijd om een examen te doen. Zes uur in plaats van drie. Gelukkig is al tijdens mijn middelbare schooltijd veel materiaal gedigitaliseerd en zijn de computers sterk verbeterd. Ik ben niet meer afhankelijk van braille. Zonder digitalisering was verder studeren moeilijk geworden.”

 

Probleemgestuurd

Sjoerd koos voor Rechtsgeleerdheid, omdat hij “iets maatschappelijks” wilde studeren. Het werd Maastricht, omdat zijn vriendin tegelijk toegelaten was bij Geneeskunde. “En omdat het probleem gestuurde leren mij aansprak. Ik heb natuurlijk al vroeg geleerd om voor mezelf op te komen, praktische uitdagingen op te lossen. Ondanks de fantastische hulp en ondersteuning van veel mensen, geloof ik toch dat je zélf aan het stuur moet zitten, zélf beslissingen moet nemen. Dat leer je beter als je samen een concrete casus aanpakt en van alle kanten bekijkt. Dat is precies waar de Universiteit Maastricht voor staat. Vanaf dag één heb ik me er thuis gevoeld. Ook omdat er alles wordt gedaan om mensen met een beperking te ondersteunen. De faciliteiten zijn er, je moet er wel zelf achteraan gaan. Prima, zoals gezegd koester ik zelfstandigheid en onafhankelijkheid.”

Sjoerd Maille in front of the EU flag

Amper een half jaar op weg sloeg corona toe, begin 2020. “Het studentenleven viel zo goed als stil, studeren deed je thuis, bijeenkomsten waren digitaal. Een beetje uit verveling ben ik me gaan verdiepen in de lokale politiek. Van het een kwam het ander, ik volgde de raadsvergaderingen en werd lid van de VVD.”

Statenlid

In 2021 werd Sjoerd burgerraadslid in Maastricht, twee jaar later was hij verkiesbaar voor de Provinciale Staten. Hij haalde net geen voorkeurszetel, maar binnen een jaar werd hij toch benoemd tot Statenlid. “Er schoof iemand door naar Den Haag en ik kon haar plek innemen. Een fantastische kans, al was het wel even passen en meten om het met mijn baan als trainee bij de rechtbank in Maastricht te combineren.”

Terug naar Brabant is voorlopig geen optie voor Sjoerd Maillé. “Nee, ik voel me zeer verbonden met deze regio. Ik ben tijdens mijn studie gehecht geraakt aan Maastricht met zijn internationale en inclusieve UM. Die moeten we echt koesteren. Ik zie ook grote uitdagingen. Te veel studenten vertrekken weer na hun studie, omdat er onvoldoende interessante banen zijn. We moeten ons inzetten voor een sterke en aantrekkelijke economie met aansprekende werkgevers en betaalbare woningen. De Provincie Limburg heeft op dat vlak natuurlijk een grote rol, politiek wil ik daar heel graag mijn steentje aan bijdragen.”

 

Openbaar bestuur

Een carrière in de rechtsspraak of de politiek, dat is de vraag. “Allebei aantrekkelijk. Ik wil midden in de maatschappij werken. Bij de rechtbank is dat natuurlijk het geval. Als politicus kun je beleid veranderen. Ik zie mezelf ook wel in het openbaar bestuur landen. Als burgemeester misschien, wie weet.”

 

Tekst: Jos Cortenraad  
Fotografie: Harry Heuts  

Sjoerd Maille

Lees ook