Studenten uit Indonesië doen internationale ervaring op in Maastricht

De Universiteit Maastricht is één van de partners van IISMA, een Indonesisch overheidsprogramma dat studenten op pad stuurt om over de grenzen te kijken en vooral om kennis te maken met het Westerse onderwijs. Vorig jaar augustus arriveerde een groep van elf talentvolle jonge vrouwen en mannen in Zuid-Limburg. Kort voor hun terugreis spraken we Alyssa Yaffanda en Grace Octovella, beiden afkomstig van Java.

Wat hen het meest aanspreekt bij de Universiteit Maastricht? Lang hoeven Alyssa en Grace niet na te denken over het antwoord. “Het werken in kleine groepen met andere studenten,” zegt Alyssa. “Het dwingt je om je vooraf goed voor te bereiden op het onderwerp en je kunt je niet verstoppen. Er wordt van je verwacht dat je deelneemt aan de discussies. Niet altijd even gemakkelijk, maar ik heb wel het gevoel dat ik méér onthoud, méér kennis vasthoud.”

Grace knikt. “Mee eens,” zegt ze. “In Indonesië zijn we gewend aan de professor of docent die in de collegezaal presenteert en doceert. Dan dwalen mijn gedachten toch wat makkelijker af. In Maastricht is dat er niet bij. Wat ik ook erg prettig vind is dat je hier bij de UM direct vragen kunt bespreken met de tutor. Het is een heel interactieve manier van studeren.”

Internationaal

Enthousiasme dus voor het Probleem Gestuurde Onderwijs, precies de reden waarom ook Niels Peeters in 2023 koos voor de bachelor Liberal Arts and Sciences in Maastricht. “Een heel breed programma waarin we veel actuele vraagstukken bespreken en nadenken over oplossingen,” vertelt Niels in de keuken van zijn studentenhuis in hartje Maastricht waar Grace en Alyssa aanschuiven voor het interview. “Misschien nog mooier vind ik de internationale samenstelling van de studiegroepen. Britten, Italianen, Duitsers, Amerikanen, Aziaten. Onderwerpen worden daardoor als vanzelf vanuit heel veel verschillende invalshoeken en culturen belicht. Omdat we allemaal vanuit onze eigen achtergrond tegen zaken aankijken.  Zo hadden we het onlangs over de plastic soep en de milieuvervuiling. Dan is het heel leerzaam wanneer iemand als Allysa aan de discussie meedoet. Wij hebben niet echt een idee hoe Indonesië omgaat met milieuvraagstukken. Zij kan uit eigen ervaring en waarneming vertellen wat er bij haar thuis speelt. Heel waardevol, vind ik. Saai is het nooit, zo’n bijeenkomst in een international classroom. ”

Populair

Elf jonge studenten stuurde IISMA vorig jaar naar Maastricht, het grootste aantal totnogtoe. “De UM is één van de populairste bestemmingen in Europa,” verklaart Grace, sinds februari weer woonachtig in Yogjakarta waar ze aan haar laatste semester Economie is begonnen aan de universiteit Gadjah Mada in Yogjakarta. “Maastricht ligt heel centraal. Je bent zo in Amsterdam, Brussel, Keulen en zelfs Parijs. De treinverbindingen zijn echt top. In eerste instantie komen we natuurlijk om hier verschillende studieblokken te volgen, om wat op te steken en om straks in Indonesië te vertellen hoe het onderwijssysteem in elkaar steekt. Maar we hebben gelukkig ook de ruimte om de omgeving te verkennen en een beetje te reizen.”

Selectie

“Als je door de selectie van IISMA komt, mag je drie voorkeuren opgeven,” vult Alyssa aan, bijna klaar met haar studie Milieuwetenschappen aan de universiteit van Jakarta, haar woonplaats.  “Ik had ook Maastricht op één gezet en dus geluk gehad met de toewijzing. Maastricht staat ook bij ons bekend als de meest internationale universiteit. Dat sprak mij erg aan, contact maken met veel verschillende mensen. Net als Grace ben ik op veel plekken geweest, veel indrukken opgedaan. Heb ik een beeld van Nederland, van Europa? Een beetje wel. Wat mij opvalt is toch dat mensen hier van hun eigen land houden en tegelijk ook geloven in Europese samenwerking. In mijn directe omgeving ervaar ik veel belangstelling voor mijn achtergrond. Mensen willen weten waar ik vandaan kom, hoe het gaat in Indonesië.”

 

Yaffanda, Octovella and Niels on the stairs in Niels’ student house.
Alyssa, Grace en Niels op de trap in het studentenhuis waar Niels woont.

Misschien heeft dat laatste ook te maken met het verleden, oppert Grace. “Indonesië is natuurlijk al heel lang onafhankelijk van Nederland, maar misschien voelen Nederlanders nog een band. Thuis gebruiken we nog regelmatig Nederlandse woorden. Zeker de oudere generatie heeft het nog vaker over vroeger. Bij de jongeren speelt dat minder. Hier in Nederland ben ik er wel weer wat meer over gaan nadenken. Het verleden kun je niet uitvegen.”

Bevoorrecht

Zowel Grace als Alyssa, beiden 21 jaar oud, behoren tot de Indonesische middenklasse, zoals ze zelf zeggen. Ze groeien op in kleine gezinnen waar de ouders alles op alles zetten om hun kinderen te laten studeren. “Natuurlijk zijn we bevoorrecht dat we naar de universiteit kunnen,” weet Grace. “Dat is niet voor iedereen weggelegd, al heeft Indonesië een grote behoefte aan goedopgeleide mensen. De economie van het land groeit hard, er liggen grote uitdagingen. In dit half jaar leer ik in de verschillende studieblokken veel, die kennis neem ik mee terug naar mijn eigen faculteit.”
De Indonesische studenten keren naar hun vaderland terug met een rugzak vol indrukken en kennis. Voor Grace en Alyssa zijn die meer dan positief. Grace: “Heimwee hebben we niet gehad, ook omdat we met z’n elven in één huis in Valkenburg woonden. In een groep is het toch makkelijker. Vaak samen koken en eten, meestal met Indonesische kruiden ja die we mee hadden van thuis. En ervaringen uitwisselen natuurlijk.”
 

Items Indonesian festive

Studeren

Waarmee niet de indruk mag ontstaan dat het groepje in een bubbel heeft geleefd, benadrukt Alyssa. “Zeker niet. Contact leggen met andere studenten was makkelijk, door het samenwerken in de studiegroepen en het studeren in de bibliotheek. We hebben ook de stad ontdekt, vrienden gemaakt en ervaren dat hier heel veel open minded mensen leven. Wie weet kom ik nog eens terug voor een master.”

 

Tekst Jos Cortenraad
Fotografie Hannah Lipowski

Yaffanda, Octovella and Niels Indonesion festive

Lees ook