Om een IRONMAN te volbrengen, moet je niet alleen over een ijzeren gestel beschikken, maar ook over wilskracht, doorzettingsvermogen en de bereidheid om je sociale leven in de parkeerstand te zetten. De Iron Daddies, een team van drie UM-alumni, weten er alles van. Op 5 augustus gaan ze de estafette doen, met ieder een eigen tak van sport.

Drie jaar geleden zag Joey Mak de atleten binnendruppelen bij het station van Wyck voor de eerste editie van Iron Man Maastricht. De alumnus Gezondheidswetenschappen, nu werkzaam bij SBE als Student and Career Counsellor, was onder de indruk van het spektakel.

“Het was vroeg in de ochtend en vooral de buitenlandse deelnemers torsten een zware rugzak mee. Ik ben langs de Maas gaan staan, waar de kade al snel volstroomde met toeschouwers. De start is zo bijzonder: onder luide aanmoedigingen begint het geploeter. De deelnemers zwemmen tegen de stroom in, krabbelen even later weer als amfibieën de oever op om vervolgens hun tocht door de rivier voort te zetten. Pas aan het eind van de dag zie je ze weer terug, afgepeigerd, vaak te uitgeput om op hun benen te blijven staan”.

Buffelen in een bijzondere sfeer

Deelnemers aan de IRONMAN zwemmen eerst bijna 4 kilometer, fietsen vervolgens 180 kilometer en lopen als afsluiter een marathon. Wat Joey het meeste is bijgebleven, is de bijzondere sfeer van het evenement en de energie die de atleten krijgen van de enthousiaste toeschouwers:

“Het is zo intens, zo emotioneel, die ongelooflijke inspanning. Je ziet het ook in het publiek, aan de betrokkenheid en de aanmoedigingen de hele dag door van de menigte langs de kant.”

Het zaadje was geplant. Toen een andere UM-alumnus hem vroeg of hij mee wilde doen aan de estafette-race, hoefde Joey niet lang na te denken. De initiatiefnemer was Gaston Peek, ex-Geneeskundestudent en nu huisarts te Maastricht. Hij zal de 42.195 meter hardlopen voor zijn rekening nemen.