Dit onderzoek ziet kankerbehandeling als een spel tussen de behandelend arts en de kankercellen die de behandeling ondergaan. De arts “speelt” het spel door een behandeling toe te passen, terwijl de kankercellen “spelen” door nieuwe eigenschappen te ontwikkelen die hen in staat stellen de toxiciteit van de medicijnen die de arts heeft toegediend te weerstaan. Deze analyse tart de tientallen jaren oude standaardbehandeling voor uitgezaaide kankers: het continu toedienen van medicijnen in de maximaal te verdragen dosis (MTD). Het onderzoeksteam concludeerde echter dat behandelend artsen hun begrip van evolutie en hun rol als “leider” in het spel kunnen gebruiken om de behandeling strategischer toe te passen. Zo kunnen zij het opbouwen van weerstand in de kankercellen vertragen of voorkomen, en uiteindelijk de patiëntresultaten verbeteren.

(tekst gaat door onder afbeelding)

Arts neemt de leiding

Het onderzoeksteam gebruikt evolutionaire speltheorie om de interactie tussen artsen en kankercellen te bestuderen. In hun onderzoek laat het team zien hoe de arts de kankercellen in een leider-volger-spel kan betrekken (vaak beschreven als een “Stackelberg” spel, naar de Duitse wiskundige die deze dynamiek in het midden van de 20^e eeuw uitgebreid onderzocht). De arts die een behandeling kiest en toepast, is de leider in het spel en heeft het voordeel “als eerste te spelen”, terwijl de kankercellen zich aan de behandeling aanpassen en daardoor volgers zijn. Een ander essentieel voordeel voor de arts is dat hij of zij als enige het spel bewust speelt en daardoor de principes van evolutie kan begrijpen en toepassen. De kankercellen kunnen zich echter, net als alle ontwikkelende populaties, alleen maar aanpassen aan actuele omstandigheden. Zij kunnen niet denken en daardoor de toekomst niet anticiperen of zich aanpassen aan een behandeling die nog moet worden toegepast.

Strijd tegen kanker

De standaardpraktijk voor behandeling van uitgezaaide kanker, al meer dan een halve eeuw breed geaccepteerd, maakt geen gebruik van deze voordelen. Huidige behandelingen passen over het algemeen de maximaal te verdragen dosis (MTD) toe. Dit is de hoogste dosis die een patiënt kan verdragen zonder overmatige toxiciteit. Deze doses, vaak continu of in herhaalde cycli gegeven, worden alleen maar gewijzigd in het geval van onaanvaardbare toxiciteit of duidelijk bewijs van tumorprogressie. Hoewel zo veel mogelijk kankercellen doden met de hoogst mogelijke dosis medicijn intuïtief aantrekkelijk lijkt in de strijd tegen kanker, kan het evolutionair onverstandig zijn. MTD zal de ontwikkeling van de weerstand waarschijnlijk versnellen, wat leidt tot het falen van de behandeling. Dus zelfs als de aanvankelijke respons op behandeling met hoge dosis heel gunstig is bij uitgezaaide kanker, ontwikkelt de weerstand zich vaak en kan de kanker terugkomen.