Intimiteit komt van het Latijnse intimus, het meest naar binnen: het diepste. Dat heeft altijd te maken met lust en angst. Deze laten zien hoe intimiteit twee richtingen kan uitgaan. De eerste:  naar de ander toe, zo dicht mogelijk bij die ander, in die ander. De tweede: van die ander af, naar een geruststellend alleen zijn met mijzelf. Maar wat als die ander, het andere ook in mij zit? Wat ik verfoei, of juist bewonder? Waar ik graag mee uitpak, of dat ik zelfs voor mijn bewuste ik verborgen houd? Twee in één, met ertussen dezelfde bewegingen als bij intimiteit. Dit intieme onbehagen bestrijden we vaak in de ander. Met die strijd zijn we al eeuwen bezig: mannen tegenover vrouwen en omgekeerd, beiden tegenover hun eigen lichaam. Met het koesteren van het andere zijn we veel te weinig bezig.