Het Hof beslist dat het vrij verkeer van vestiging (art. 49 VWEU) eraan in de weg staat dat een lidstaat waarvan de belastingwetgeving de aftrek van negatieve inkomsten uit eigen woning toestaat, die aftrek weigert aan een buitenlands belastingplichtige die in die lidstaat 60% van zijn inkomen verwerft en in zijn woonstaat geen inkomen ontvangt. Een buitenlands belastingplichtige die werkzaam is in meer landen en die nauwelijks of geen inkomen in de woonstaat inkomen geniet, kan toch aftrekposten genieten in de werkstaten naar verhouding van het aandeel van inkomen.

Deze uitspraak kan als baanbrekend worden gezien en is een volgende stap van de zogenoemde Schumacker-doctrine. In het Schumacker-arrest werd geoordeeld dat de werkstaat van de buitenlands belastingplichtige de aftrekposten e.d. in acht moet nemen als nagenoeg geheel of geheel van het inkomen in die werkstaat wordt verdiend. Nederland hanteert momenteel de regel dat 90% van het inkomen in Nederland moet worden verdiend om als kwalificerende buitenlands belastingplichtige te gelden (en daarmee in aanmerking te komen voor aftrekposten). De X-case heeft ongetwijfeld gevolgen voor deze wetgeving. We zijn benieuwd hoe de Nederlandse wetgeving na dit arrest eruit zal zien.

Het Institute for Transnational and Euregional Cross Border Cooperation and Mobility / ITEM heeft overigens vorig jaar in de grenseffectenrapportage aandacht besteed aan de problematiek rondom de kwalificerende buitenlands belastingplichtige.