Waarom Victoria een naamgenoot heeft in Tanzania
Het begint in 2015 in Shirati, een klein dorpje in het Noordwesten van Tanzania. Geneeskundestudent Victoria von Salmuth doet haar coschappen in het plaatselijke ziekenhuis. Op de kraamafdeling ligt een jonge moeder met een pasgeboren drieling. Omdat de moeder niets te eten heeft, kan ze onvoldoende borstvoeding geven, waardoor de kleine te vroeg geboren baby’s niet groeien. Victoria wil helpen en koopt fruit voor haar. Zo ontstaat het Shirati Food Programme. Met als eerste doel vrouwen en kinderen op de kraamafdeling één warme maaltijd per dag te geven. Nu, tweeënhalf jaar later, is de kersverse basisarts voor het eerst weer teruggekeerd naar Shirati om te zien hoe het project loopt.
Victoria von Salmuth (1989) geboren in Heidelberg richtte in 2015 het Shirati Food Programme op na haar coschappen in het ziekenhuis daar. Voor dit initiatief ontving ze in 2017 de Studentenprijs van de Universiteit Maastricht. In november 2017 studeerde ze af als basisarts. Daarna bezocht ze het Shirati Hospital voor de tweede maal. Inmiddels werkt Victoria samen met INIGEM, een Duitse organisatie die kleinschalige hulporganisaties ondersteunt in financieel en administratief beheer.
Film en fototentoonstelling
Victoria von Salmuths tweede bezoek aan Shirati werd vastgelegd in een film en fototentoonstelling door Daniël van Hauten. De film ‘Chakula upona’ (Swahili voor ‘Voedsel heelt’) en de foto’s zijn donderdag 3 mei a.s. te zien om 20.00 uur (inloop vanaf 19.30 uur) in de Brandweerkazerne, Capucijnenstraat 21 in Maastricht. Iedereen is van harte welkom.
Naamgenoot
Terug in Maastricht is ze druk met het zoeken van nieuwe sponsors en het opzetten van het onderzoeksprogramma voor het Shirati Food Programme, én ze is op zoek naar een opleidingsplaats. Ze wil graag gynaecologie gaan doen en ook in deze keuze speelt Shirati een grote rol. Tijdens haar coschappen werd ze in een dorpje ‘in the middle of nowhere’ spontaan bij een bevalling geroepen, samen met een oudere vrouw uit het dorp, die altijd hielp bij bevallingen. “Ik had in ziekenhuizen wel vaker geassisteerd bij bevallingen, maar hier was ik alleen in een dorpje met verder niets. Doordat er in het dorp voorlichting over bevallen werd gegeven, hadden we gelukkig beschikking over handschoenen, desinfecterende zeep en een klem voor de navelstreng. Zo hebben we een jonge dochter ter wereld gebracht, gewoon op de grond. Toen de moeder haar dochter in de armen hield, zei ze: ‘This is Victoria’. Dat was zo aangrijpend. Ik heb haar nu ook weer bezocht. Victoria is 2,5 en groeit gestaag, alles is goed. Mede door deze ervaring kies ik voor gynaecologie. Je bent bij een van de mooiste momenten van iemand, maar als het mis gaat ook bij een van de ergste.”
Vrijheid
Hoe komt het dat ze zo geëngageerd en daadkrachtig is? Niet iedereen zet tijdens een stage in het buitenland meteen een hulpprogramma op. “Ik ben van huis uit altijd gesteund in dingen die ik uit wilde proberen. Mijn moeder is huisarts en een dagelijks voorbeeld van iemand die hard maar met passie werkt. Dat enthousiasme heb ik meegekregen. Als ik aan iets begin, wil ik het gewoon goed doen. In Shirati ben ik op een plek terecht gekomen waar ik iets heb kunnen leren over geneeskunde, maar ook over cultuurverschillen en taal. Dat vond ik altijd al leuk, het is een combinatie waarin ik me helemaal op mijn plek voel.” Haar moeder is ook voor twee weken naar Shirati gekomen en ze hebben er samengewerkt. “Voor ons beiden een waardevolle ervaring. Mijn moeder vond het heel bijzonder om mij in zo’n leidinggevende rol te zien. Ik heb hier in Maastricht geleerd verder te kijken dan je eigen vertrouwde wereldje. Mijn stage heeft mij zoveel opgeleverd.”
Door: Annelotte Huiskes (text), Victoria von Salmuth and Daniël van Hauten (photography)