Plastic: the good, the bad and the ugly
Dagblad de Limburger publiceerde zaterdag 14 juli een column van Martin Paul over de negatieve impact die plastic heeft op onze gezondheid en de rol die Aachen-Maastricht Institute for Biobased Materials (AMIBM) speelt om dit tegen te gaan.
Martin Paul is voorzitter van het college van bestuur van de Universiteit Maastricht
Reageren? opinieredactie@delimburger.nl
Waterflessen
Geschat wordt dat we wereldwijd jaarlijks 1,6 miljoen barrels olie gebruiken voor de productie van plastic waterflessen. En dat plastic is (bijna) niet afbreekbaar; dus waar blijf je met dit afval? Omdat de basis petroleum is, verhoogt het de koolstofuitstoot en daardoor de CO2-voetafdruk wanneer je het verbrandt met ander afval. Inmiddels is ook aangetoond dat plastic geen ‘dode’ substantie is, maar sommige van zijn samenstellende delen achterlaat in de omgeving. Een van die elementen is bisphenol A (BPA) dat gebruikt wordt bij de productie van veel polymeren. Het probleem van BPA is dat het hormonale acties veroorzaakt vergelijkbaar met oestrogeen. Omdat BPA gebruikt wordt in de productie van blikken soda en zelfs van babyflessen, wordt er veel onderzoek gedaan naar eventuele effecten op het lichaam. Want je wilt je baby toch niet blootstellen aan oestrogeenachtige hormonen? In de EU mag BPA dan ook niet meer gebruikt worden bij de productie van babyflessen (en als je daarbuiten een fles koopt, let dan op het ‘BPA-free label’).
Het onderzoek naar de effecten van BPA gaat door; en terecht. Zo laten recente studie zien dat BPA (dat gebruikt wordt in plastic ontharders) het tandglazuur aantast waardoor tanden broos worden en sneller breken. Tien tot dertig procent van de Duitse kinderen blijkt aan dit zogenaamde Kalkzähne (kalktanden)-syndroom te lijden.
En dan heb ik he grootste probleem nog niet genoemd: het dumpen van plastic afval in de oceaan. Omdat het honderden jaren duurt voordat plastic is afgebroken, wordt de hoeveelheid plastic in zee alleen maar groter. Per jaar wordt er meer dan 10 miljoen ton plastic in de oceaan gedumpt en als dit zo doorgaat zal er naar verwachting in 2050 meer plastic dan vis in zitten. Wat hier de vreselijke gevolgen van zullen zijn, kun je uitgebreid op YouTube zien.
Duidelijk is in ieder geval dat we hier iets aan moeten doen. De oceanen moeten hoe dan ook schoongemaakt worden en wij als consumenten moeten ons veel meer bewust worden van de hoeveelheid plastic die we gebruiken.
Gelukkig draagt het Nederlandse beleid van afvalscheiding en recyclen bij aan een positief effect, want de beste manier om met plastic om te gaan is het te recyclen en opnieuw te gebruiken.
Verschil
Ook onderzoekers aan universiteiten en in het bedrijfsleven werken er aan plastic beter afbreekbaar en duurzamer te maken. Veel van dit onderzoek, vindt plaats op de Chemelot Campus, bijvoorbeeld bij het Aachen Maastricht Institute for Biobased Materials (AMIBM), dat geleid wordt door onderzoekers van RWTH Aachen en Universiteit Maastricht. Hier worden organische materialen ontwikkeld om polymeren te produceren waarmee sterke, maar ook afbreekbare plastic producten kunnen worden gemaakt. Er is hoop dat de traditionele plastic pijpleiding vervangen kan worden door meer duurzame producten.
Maar uiteindelijk ligt er ook voor ons, de consumenten, een belangrijke taak in het terugbrengen van het plastic afval. Door zelf zo min mogelijk plastic te gebruiken, kun je het verschil maken. Laat on daar eens aan denken bij een volgend bezoek aan de supermarkt.