- Vind je een ‘week van het oorsuizen’ belangrijk?
“Absoluut! Er is nog steeds weinig budget of interesse voor onderzoek naar effectieve behandelmethoden, risicofactoren, patientprofilering en experimenteel onderzoek naar de psychologisch mechanismen die de klachten in stand houden. Ook bestaan nog best veel misvattingen over deze aandoening, deels omdat er niet zoveel aandacht voor is. Dat maakt dat mensen die plotseling last krijgen krijgen, zich vaak niet gehoord voelen en dat huisartsen vaak nog informatie geven die niet helpend is.”

-Want van tinnitus kom je gewoon nooit meer af?
“Ons onderzoek heeft aangetoond dat je de tinnitus-last wel degelijk kunt verminderen. Zoals mensen die naast een drukke weg of langs een treinspoor wonen het geluid op termijn niet meer horen, zo zullen ook veel patiënten na de gespecialiseerde cognitieve gedragstherapie de tinnitus niet meer voortdurend waarnemen, geen last meer hebben ervan, en opnieuw hun leven kunnen hervatten zoals ze dat deden voordat ze tinnitus gingen waarnemen. In de behandeling worden onder andere blootstellingstechnieken toegepast, ook wel exposuretherapie genoemd, waarmee we zeer negatieve reacties uit kunnen doven.

- Dus dat wordt sinds vorig jaar, toen de therapie werd aanbevolen door de Europese behandelrichtlijn, door heel Europa heen gepromoot?
“Een wijdverspreide implementatie is helaas zo simpel niet. Zelfs de implementatie van deze behandeling in Nederland alleen gaat niet zonder slag of stoot, laat staan in heel Europa. We hebben bijvoorbeeld onlangs een grootschalige overzichtstudie naar bestaande tinnitus-zorg in 28 Europese landen gepubliceerd. Daaruit blijkt dat het zorgaanbod en de behandelmogelijkheden sterk afhangen van het land waarin je woont of zelfs de instelling waar je je aanmeldt. In Nederland lopen we nog voorop, maar in het zuiden en oosten van Europa word je soms gewoon met een aspirientje naar huis gestuurd door je huisarts, omdat er onvoldoende expertise is of geld om dit te bevorderen. Er is dus nog veel nodig om beleid en ook de inzichten te vergroten en het behandelaanbod te standaardiseren.”

- Wat kun je als onderzoeker doen om dat te bevorderen?
“Vooral proberen geld te werven waar je maar kan, samen te werken met andere wetenschappers, beleidsmakers engageren en resultaten uit onderzoek publiceren. Thomas Fuller, een PhD-student in onze groep, ikzelf en andere tinnitus-experts hebben bijvoorbeeld afgelopen maand een Cochrane Review gepubliceerd over de huidige kennis over de effectiviteit van cognitieve gedragstherapie voor tinnitus. De Cochrane Library staat bekend om het publiceren van zeer gedegen ‘systematische reviews’ en de ‘ state of the art’ evidentie binnen wetenschapsdisciplines en wordt door veel verschillende disciplines geraadpleegd. Het was een enorme berg werk, een jarenproject, maar nu ligt er een lijvig manuscript dat de meest recente stand van de wetenschap bevat over de effectiviteit van cognitieve gedragstherapie voor tinnitus.”

- Mooi! En verder?
“In samenwerking met de professoren Vlaeyen en Verhaert van de KU Leuven, waar ik nu een tijdelijke aanstelling heb, is het gelukt om als Belgisch partner deel te nemen aan een nieuw groot Europees tinnitus project. De EU trekt zes miljoen euro uit voor een grote studie getiteld ‘Unification of Treatments and Interventions for Tinnitus Patients’ (UNITI), gecoördineerd door de universiteit van Regensburg, waarin 9 landen en 13 instellingen participeren. We richten ons in dit project op de combinatie van cognitieve gedragstherapie met andere behandelingen. We gaan onder meer via een nieuwe, veelbelovende onderzoeksmethode, de N=1-studie, proberen te voorspellen welke behandelelementen effectief zijn, in welke combinaties en hoe de aandoening binnen één individu verloopt, voor, tijdens en na behandelfasen. Op 7 en 8 april is er een symposium over deze methode aan de KU Leuven.”