Elkaar ontmoeten bij een bord hutspot

De keuken ruikt naar tomatensoep, op de feestelijk gedekte tafels staat water en brood klaar. Een welkomstcomité vangt bezoekers bij de voordeur op. Studentenvereniging Lux ad Mosam heeft alle buurtbewoners uit het Statenkwartier uitgenodigd voor het kerstdiner in de eigen sociëteit. Het eten is gratis, maar belangrijker nog zijn de contacten die ontstaan.

Ze worden soms gezien als de zoveelste studentenvereniging. “Maar bij Lux ad Mosam zoeken we een diepere laag op”, legt assessor Dieuwke Haverlach uit. “Wij willen iets betekenen voor de maatschappij, vinden het mooi om naar de wereld uit te reiken. Naastenliefde is voor ons belangrijk.” Het geloof is daarbij een inspiratiebron voor de leden. Niet te missen is de spreuk op de trap uit het Bijbelboek Jeremia: ‘Zet je in voor de bloei van de stad, want de bloei van de stad is ook jullie bloei.’

Koken voor buurtbewoners

Vanuit die gedachte ontstond een aantal jaren geleden het idee om een kerstdiner te organiseren voor buurtbewoners. Via flyers en posters is iedereen uitgenodigd, inclusief de cliënten uit de opvang van het Leger des Heils. Dieuwke: “Onze buurt is heel divers. Er wonen welgestelde mensen, maar ook mensen met een minder gevulde beurs. Wij vinden het mooi om hen te ontmoeten.” De vereniging betaalt het diner uit de eigen kas. Een commissie van eerstejaarsleden is verantwoordelijk voor de organisatie en voor de bereiding van de gerechten. “Dat vergt wel wat improvisatie”, lacht Dieuwke. “Alle kookpitten die we konden vinden, ook die van de studentenkamers boven onze sociëteit, zijn in gebruik.”

Dit jaar kunnen de gasten als voorafje kiezen uit twee soorten soep. Als hoofdgerecht wordt hutspot, spaghetti en nasi geserveerd en daarna is er nog een toetje. Voor bezoeker Jos Nelissen, die is aangeschoven met zijn vrouw, is het eten niet de voornaamste reden van zijn komst. “Wij wonen sinds twee jaar in deze buurt en vinden het vooral leuk om de studenten te ontmoeten. Onze verstandhouding is goed, overlast hebben we niet. Misschien komt dat omdat mijn vrouw contact heeft met het bestuur. Maar Lux ad Mosam is ook kleiner en een ander soort vereniging dan bijvoorbeeld Circumflex. Onze ervaring is dat met de studenten heel goed te praten valt. We wonen zelf naast studenten die vaak piano spelen. Soms ging dat tot laat in de avond en op een behoorlijk volume door. Op ons verzoek is het nu na tien uur ’s avonds stil.”

Kerstgedachte

Intussen is de ruimte goed gevuld met Lux ad Mosam-leden en bezoekers van buiten. Voordat het buffet wordt geopend, is er een kort gebed. Dieuwke: “Wij dragen als vereniging de christelijke kerstgedachte uit, maar het staat iedereen vrij om wel of niet mee te bidden. Elkaar ontmoeten staat centraal bij dit diner. De mensen die komen, vinden het leuk om de connectie te maken met studenten, maar grijpen de gelegenheid ook aan om met elkaar bij te praten.”

Het kerstdiner, dat inmiddels een soort traditie is geworden, draagt bij aan meer wederzijds begrip, heeft Dieuwke gemerkt. “Zelf luister ik graag naar de verhalen van bewoners over hun buurt. Ze vertellen ook openhartig over wat er achter hun voordeur gebeurt, zowel mooie als minder mooie momenten komen daarbij aan de orde. Door de contacten die we tijdens het diner leggen, herken je de buurtbewoners als je ze op straat tegenkomt. Soms ontstaat er een band of leidt het ertoe dat mensen hun mening over studenten bijstellen. Zolang we dat bereiken, blijven we dit zeker doen.”

Meyke Houben (tekst) Philip Driessen (fotografie)

Lees ook

  • Na jaren van turbulentie, heeft het leven van alumna Lea Vink een vlucht genomen in Wenen. Ze kan er nieuwe stappen zetten in haar loopbaan op het kruispunt van luchtvaart en organisatiepsychologie. Ook op persoonlijk gebied lacht het geluk haar toe sinds haar transitie van man naar vrouw.

  • Frans Verhey, hoogleraar Ouderenpsychiatrie en Neuropsychiatrie is trots op wat er met het Alzheimer Centrum Limburg is bereikt en op het team dat werkt vanuit één visie: mensen met Alzheimer perspectief op kwaliteit van leven bieden. “Te vaak wordt Alzheimer gezien als een afschuwelijke, dodelijke...

  • Vanuit een kleine kamer in een quarantainehotel in Nieuw-Zeeland laat UM-alumna Moniek Mestrom haar licht schijnen over het belang van spoedeisende geneeskunde en haar ervaringen als scheepsdokter. Ze voelde zich nog nooit zo vrij als tijdens expedities naar Antarctica en Groenland.