"De onafgebroken evolutie van de ouderengeneeskunde en de ouderenzorg:het open einde van de voortdurende ontwikkelingen…"

In zijn afscheidsrede blikt Jos Schols allereerst terug op de ontwikkelingen in de ouderenzorg sinds de Tweede Wereldoorlog. Hij concludeert dat wenselijke veranderingen erg langzaam plaatsvinden én dat dit in belangrijke mate te maken heeft met hoe wij in het algemeen tegen de ouderdom aankijken en de ermee samenhangende problemen trachten op te lossen.                                               

Vervolgens gaat hij in op het fenomeen ‘medicalisering van de ouderdom’ en op de beperkingen van een te dominant medisch en zorginhoudelijk perspectief op de ouderdom. Sterker nog, een beheersmatig zorgstelsel, waarin de ouderdom sterk gemedicaliseerd wordt, leidt ertoe dat de oudere zelf extra afhankelijk wordt.  

Schols maakt duidelijk dat we anders naar de oudere moeten leren kijken en dat we de oudere als partner mee moeten nemen in de transformatie van de ouderenzorg. Hij presenteert daarna essentiële elementen van een duurzame ouderenzorg. Vervolgens bespreekt hij de status quo van het specialisme ouderengeneeskunde en gaat hij in op het belang van goed onderwijs in de ouderengeneeskunde en ouderenzorg in de medische basisopleiding en daarna.    

Passende ouderenzorg en ouderengeneeskunde moeten voldoen aan de Stand van Wetenschap en Praktijk. In het laatste deel van zijn afscheidsrede benadrukt Schols derhalve het grote belang voor de ouderengeneeskunde en ouderenzorg van relevant observationeel en evaluatie- onderzoek aan de ene kant én vooral ook van goed en zorgvuldig uitgevoerd effectonderzoek aan de andere kant. Hij concludeert dat de Academische Werkplaatsen Ouderenzorg, zoals de AWO-L hier in Maastricht, daarvoor een goede infrastructuur bieden.

Klik hier voor de livestream.