In Memoriam Kasper Eersels
Op zondag 9 november 2025 hebben wij onze gewaardeerde collega en vriend Kasper moeten loslaten.
Een jaar lang heeft hij alles gegeven wat hij in zich had, heeft hij zich naar de uithoeken van de statistiek gevochten, maar uiteindelijk werd de ziekte die Kasper is overkomen zelfs hem te veel. Door het gevecht dat Kasper een jaar lang heeft gevoerd is de kans aanwezig dat mensen hem zullen identificeren met zijn ziekte. Als collega, maar vooral als vriend moeten we dat vermijden. Kasper was zoveel meer dan zijn ziekte. Kasper was een warme jongen, echtgenoot, papa, hechte vriend, goede collega, diplomaat wanneer dat moest en activist wanneer hij dat wilde.
De academische carrière van Kasper is gestart in 2009. Na het behalen van zijn master in Bio-elektronica en Nanotechnologie aan de Universiteit Hasselt, waar hij zijn thesis indiende bij Thomas Cleij, startte hij zijn doctoraat in de BIOsensor groep van Patrick Wagner. In deze tijd zijn de vriendschappen gesmeed met mede-PhD studenten met wie hij de afgelopen vijftien jaar schouder aan schouder heeft gewerkt om door de academische wereld te kunnen bewegen. In het begin was het een groep hoogopgeleide kleuters die kampioen wilden worden in de “rubber band wars” en “TetriNET”, maar er is een punt dat iedereen moet opgroeien en zo gebeurde het ook bij Kasper.
In 2012 ontmoette Kasper de liefde van zijn leven, Elke. Elke had een prachtige jonge dochter, genaamd Ella, die al snel de oogappel van Kasper werd. Met het ontmoeten van Elke waaide een andere wind. Het onderzoek werd ineens een stuk serieuzer genomen. Elke kwam geregeld langs en Ella kreeg uit iedere lade van de collega’s van Kasper snoep. Kort daarna werd Kasper grondlegger van de surface imprinted polymers. Na maanden te hebben doorgebracht in de kelders van het instituut voor materiaalonderzoek (IMO) aan de Universiteit Hasselt is het hem gelukt om, op basis van zijn ontwikkelingen, het onderscheid te maken tussen gezonde cellen en kankercellen.
Na een postdoc te hebben volbracht aan het IMO, heeft Kasper zijn onderzoek en expertise voortgezet aan de Katholieke Universiteit Leuven. Na twee jaar werd hem de mogelijkheid geboden de overstap te maken naar de Universiteit Maastricht waar hij in eerste instantie als Universitair Docent is gestart bij het Maastricht Science Programme (MSP). Hier heeft hij onderzoek en onderwijs gecombineerd, maar het was duidelijk dat zijn hart bij het onderzoek lag.
Toen in 2018 de Faculty of Science and Engineering werd opgericht werd ook het Sensor Engineering departement opgericht. Er kan ontegenzeggelijk gesteld worden dat Kasper een van de grondleggers van het departement is geweest en blijft. De ontwikkelingen die hij deed als PhD student, en die hij perfectioneerde tijdens zijn postdoc, zijn tot de dag van vandaag onmisbaar onderdeel van het fundament waarop het departement is gebouwd. Door zijn rol in de ontwikkeling van het departement heeft hij de stap gemaakt van Universitair Docent naar Universitair Hoofddocent. Dit betekende dat hij meer en meer het lab verliet en mee het departement coördineerde. Het warme contact en vertrouwen dat hij genoot bij de mensen die hij begeleidde is ongekend. Dit komt het meest tot uiting in de dankbetuigingen van de mensen die hij heeft begeleid:
“Dear Kasper, you are behind almost every word of this thesis.”
“Saying that Kasper was my co-promotor is definitely not going to help understand the full picture.”
“Kasper is a man who has no issue in seeing the bigger picture, easily pointing out the relevance of research and seeing how and where it fits in.”
“You made the working environment more laid-back and cheerful. My PhD would not have been as enjoyable without you.”
“Kasper, your presence was invaluable to me, both scientifically and personally. You’ve left a deep mark on this journey.”
“Kasper, who was always there for feedback and insights on my work and took great care of me and the other PhD students.”
In november 2024 sloeg het noodlot toe. Op een vrijdag is hij naar een dokter gegaan, zijn bureau ongeroerd, alsof hij op maandag terug zou komen, maar dit is nooit meer gebeurd. Hij kreeg een gitzwarte diagnose. Het was zijn besluit om te vechten, met alles wat hij in zich had en dat heeft hij gedaan. Zelfs in dat jaar kon je op Kasper rekenen. Wanneer mogelijk gaf hij advies, en zelfs zijn humor heeft hij lang kunnen vasthouden, maar nu is het moment gekomen dat wij hem moeten loslaten.
Beste Kasper, je laat een groot gat achter. Het kantoor gaat nooit meer hetzelfde zijn, maar voor Sensor Engineering zal jij altijd die hoeksteen blijven. Jouw kennis, passie en vriendschap zit in de haarvaten van de groep en je zit in de harten van ons allemaal.
Maat… We missen je.
Prof. dr. T.J. Cleij - Dean Faculty of Science and Engineering
Dr. B.R.N. van Grinsven - Department Head Sensor Engineering
B. Bulić, MSc. - Directeur Faculty of Science and Engineering
Kasper’s uitvaart vindt op verzoek van zijn familie in besloten kring plaats.
