Waarom studeer je niet voor een gevestigd beroep? Accountant of advocaat, dan weet je waaraan je toe bent. Dat was haar vaders eerste reactie, toen Judith Maas koos voor Cultuur- en Wetenschapsstudies. "Maar ik vind dat je een studie kiest omdat je er passie voor voelt. Het is ook zo wezenlijks voor je ontwikkeling. Mijn ouders hebben me verder altijd gesteund hoor." Ze dacht toen journalist te willen worden, maar dan zonder journalistieke opleiding. "Ik wilde niet leren hóe je een journalistiek stuk schrijft, maar meer weten over de wereld waarover je schrijft, en hoe je die analyseert. Daar sloot Cultuur- en Wetenschapsstudies mooi bij aan."

Wat haar het meest aansprak aan de studie, was de aanpak van ingewikkelde problemen. "Een blok ging over hoe je het menselijke lichaam vanuit de filosofie, sociale en medische wetenschappen en geschiedenis kunt bestuderen; dat was voor mij een eyeopener. Ik heb ervan geleerd een probleem eerst vanuit alle kanten te bekijken voordat je een oplossing gaat bedenken. Neem niet klakkeloos zomaar iets aan en vraag door."

Overdonderd

De studietijd herinnert Maas zich vooral als heel intens. "Ik ontwikkelde me op allerlei vlakken. Intellectueel, het samenwerken in teamverband, ook buiten mijn studie. Zat in de universiteitsraad. Hield me bij de faculteit bezig met onderwijs. Woonde voor het eerst op kamers. Daarnaast kluste ik bij als journalist bij de Observant en schreef over alles wat los en vastzat." Terugkijkend waren die eerste studiejaren indrukwekkend. "Ik was overdonderd door het studiemateriaal,  zoals het postmodernisme dat er vanuit gaat dat er geen zekerheden zijn. Daar praatte je over in de kroeg. De vrienden van toen zijn nog steeds mijn vrienden. Dat je zo op kunt gaan in dat wat je leest en leert, mis ik weleens. Het was een op allerlei manieren verrijkende tijd."

Wijde wereld

Na haar afstuderen kwam Maas voor een belangrijke keuze te staan. Ze kon aan de slag bij een stadsredactie en er lonkte een baan als beleidsmedewerker bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Ging zij in de journalistiek of diplomatie? "Voor beide carrières gold dat je eropuit trok om met een open blik dingen te ontdekken. Uiteindelijk koos ik voor de wijde wereld van de diplomatie." Ze werd woordvoerder op Buitenlandse Zaken, een gouden baan volgens haar. "Ik ging met de minister mee op reis en leerde in een vogelvlucht ambassades kennen."
In de daarop volgende jaren zwermde Maas uit over de wereld. Ze werd geplaatst in Parijs en Madrid, en koos later voor Uruzgan in Afghanistan. "Een avontuur dat ik één keer in mijn leven wilde meemaken. Ik woonde op een compound en deed, beveiligd door Nederlandse militairen, als ontwikkelingsadviseur mijn werk. Ik heb me nooit onveilig gevoeld." 

De meest dierbare herinneringen heeft zij aan Oeganda, waar zij op aanraden van haar vriend, ook een UM-alumnus, samen naar toe gingen. "Het is een land met een hoop problemen: armoede, corruptie, instabiliteit. En toch heerst er een soort van vrolijkheid en optimisme. Voor de mensen is het leven hard en toch zijn ze blij. En dan die ongelooflijk mooie natuur. Het is ook het land waar onze twee oudste kinderen zijn geboren."