Promotie Ine Nieste

Trefwoorden: Multiple Sclerose, fysieke activiteit, sedentair gedrag, cardiometabole gezondheid  
 

"The Physical Activity Continuum, Exercise-prescription and Cardiometabolic Health in Persons With Multiple Sclerosis: The Underexplored (Inter)relations and Care Implications"

Net zoals in de algemene bevolking, stijgt de prevalentie van chronische cardiometabole aandoeningen zoals diabetes mellitus type 2 en hart- en vaatziektes in personen met Multiple Sclerosis (MS). Deze aandoeningen verminderen de kwaliteit van leven van personen met MS aanzienlijk, hebben een nefast effect op de MS ziekte progressie, en zijn een belangrijke oorzaak van overlijden. Dit toont aan hoe belangrijk het is om onderzoek te doen naar strategieën om de ontwikkeling van deze aandoeningen te verminderen of voorkomen.  

Op basis van bevindingen in de algemene bevolking is geweten dat onvoldoende fysieke activiteit - gedefinieerd als het niet voldoen aan de minimale internationale aanbevelingen van de Wereldgezondheidsorganisatie (>150 min/week matig tot zwaar intensief bewegen) - een belangrijke factor is in de ontwikkeling van cardiometabole ziekten. De eerste wetenschappelijke bevindingen die een positief verband aantoonden tussen fysieke activiteit en cardiometabole gezondheid in de algemene bevolking, dateren uit de jaren vijftig. Daarentegen begon het onderzoek naar fysieke activiteit bij personen met MS pas rond het jaar 2000, omdat lang gedacht werd dat fysieke activiteit de MS symptomen zou verergeren. Sindsdien toonden verschillende studies aan dat sporten veilig is, en duidelijk voordelige effecten heeft op MS-symptomen. De cardiometabole gezondheidseffecten zijn echter minder onderzocht. Bovendien worden personen met MS geconfronteerd met verschillende barrières om te sporten en spenderen ze vaak een groot deel van de dag zittend, wat nu ook erkend wordt als significante cardiometabole risicofactor, onafhankelijk van het al dan niet sporten. Dit proefschrift onderzocht hoe verschillende vormen van fysieke activiteit een rol kunnen spelen voor de cardiometabole gezondheid van personen met MS, wat de invloed is van sporten op de rest van de fysieke activiteit doorheen de dag, en hoe we fysieke activiteit op andere manieren kunnen doen toenemen dan door het traditioneel voorschrijven van training aan matig tot hoge intensiteit.  

Samenvattend kan gesteld worden dat zowel licht- als matig-tot-hoog intensieve fysieke activiteit aanzienlijk gunstige cardiometabole gezondheidseffecten heeft bij personen met MS. Er is nu verder onderzoek nodig om te bepalen wat effectieve combinaties zijn, en hoeveel juist nodig is zodat personen met MS een beweegstrategie kunnen kiezen die aansluit bij hun individuele behoeften en voorkeuren die ze ook op lange termijn kunnen volhouden. De bevindingen van dit proefschrift tonen ook aan dat wanneer zowel zitgedrag als matig-tot-hoog intensieve fysieke activiteit moet verbeteren, beide gedragingen specifiek moeten worden aangepakt. Dit wordt best in twee fases gedaan, waarbij het eerste deel van de interventie zich richt op zitgedrag. Dit kan best via een multi-component interventie gedaan worden. In een tweede fase kunnen er interventiecomponenten toegevoegd worden om matig-tot-hoog intensieve fysieke activiteit (of sport) te doen toenemen. Verdere onderzoeken naar de langetermijneffecten van dergelijke interventies op fysieke activiteit, cardiometabole gezondheid maar ook MS-symptomen zijn nodig om de ontwikkeling van toekomstige beweegrichtlijnen voor personen met MS te informeren. 

Klik hier voor de livestream.